Bevroren
        
Bevroren
Handen vol messen die mijn hart opensnijden
Met naalden doorboren ze mijn gevoel
Oversteken ze mijn grenzen
die ik nooit meer zal verleggen
De vrucht moet groeien, maar zij krimpt ineen
tot een plas bloed op de vloer
Trieste, blauwe ogen, die geen traan meer kunnen laten
glimlachend naar de eeuwigheid 
Jouw pijn verblind me
Het heeft mijn hart doorboord, verbrand, 
mijn leven bevroren, om ooit weer te ontdooien
als de dood nabij is  
Ik zit gevangen in jouw handen
die me nooit meer los zullen laten
Oneindige pijn en steeds weer beseffend 
dat het mes wat jij me toonde 
mijn wonden heelt 
    
    
    Toril, vrouw, 34 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
    vorige
    volgende