Bang

2 dochters, 1 van net 4 en 1 van 2 maanden. En ik ben bang. De oudste gaat sinds een week of 3 naar school en heeft daar een heerlijke verkoudheid opgelopen waar ze niet echt vanaf komt. Ze blijft hoesten. Hiermee heeft ze dr zusje ook aangestoken en die hoest nu ook al meer dan een week met een fikse neusverkoudheid. Papa is alweer op zakenreis geweest, dus ik stond er qua opvoeding alleen voor. En dat heeft me opgebroken. Ik ben ook verkouden, vervelende hoest, neusverkoudheidje, hoofdpijn, maar daarbij ook nog jeuk aan mijn hoofd, last van een vervelend gevoel in mijn darmen, harde plek in mijn borst. Daarbovenop kreeg ik nog vrolijk 39 graden koorts, waarschijnlijk door de lage weerstand door de gebroken nachten van mijn hoestende en proestende 2 maanden oude prinsesje. Ik ben met haar al 2x naar de dokter geweest, maar ze zeggen dat ze er zelf doorheen moet, dat het gewoon een stevige verkoudheid is. Voor de harde plek in mijn borst ben ik ook al geweest. Het was geen ontsteking en ik moest de borst goed leeg laten drinken en desnoods bijkolven. En als het over een maand niet weg is of merk dat het groter wordt dan moet ik terugkomen. Ik moest me er verder geen zorgen over maken. Maar dat doe ik natuurlijk wel. Wat als het wel iets ernstigs is? Mijn jongste drinkt heel slecht uit de fles, ik ben pas 35 en ik wil nog lang geen afscheid nemen van het leven. Ik wil mijn kinderen zien opgroeien, ruzie met ze maken als ze gaan puberen en met ze knuffelen als ze me nodig hebben. Ik ben bang. Ik heb wel meer mensen om me heen zien gaan op te jonge leeftijd. En ik wil er niet aan denken, maar ik ben er wel mee bezig. Maar ik wil ook niet naar de dokter als er eigenlijk niks aan de hand is. Dan denkt hij straks dat ik hypochonder ben... misschien is dat ook wel zo. Maar wat als ik echt ziek ben en ze komen er te laat achter? Ik wil mijn man en kinderen niet achter laten. Ik wil van ze genieten! Ik bedenk nog even wat ik hiermee moet doen.. het is ten slotte weekend en ik ben gisteren nog bij de dokter geweest en die gaf aan dat ik me geen zorgen moest maken. Misschien is het gewoon een ongelukkige samenhang van meerdere kwaaltjes tegelijk. Ik hoop dat het snel overgaat, maar zolang ik nog last blijf houden blijf ik denk ik bang.