Appels [gedicht]
        
Appels 
een wit paard galoppeert naar de rust
waar zielsverwanten liggen 
in de rivier, onder een appelboom 
ze deinen op het water, kabbelen voort 
op het ritme van de hoeven
het herfstlicht straalt 
verlicht de witte appels
aan een gouden appelboom 
licht van geboorte, opnieuw herleefd
niet verbonden aan een leeftijd 
slechts zijn 
de geur van herfst 
hangt zichtbaar in de heldere lucht
witte mist in Avalon 
de geest van het seizoen 
daalt op ons neer in de stilte 
puur en helder, schijnt langs bomen
een zilveren maansikkel 
midden op de dag
    
    
    Toril, vrouw, 34 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende