Alweer een gedicht
        
Een wissel 
soms zijn de dagen duidelijk
lijkt alles mooi 
maar dan slaat mijn stemming om
als de vleugels 
van een vogel vallen
de toekomst lijkt vergeten
een gitzwart gat 
wat ik niet op kan vullen
een donker, eenzaam landschap
de wereld schiet aan me voorbij
de steden, het landschap
deze trein blijft rijden 
tot ik sterf 
en het is aan mezelf
of ik waardig sterven zal
    
    
    Toril, vrouw, 34 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende