[94] Back and forth.

Het is weer enige tijd geleden, maar zoals ik in mijn vorige verhaal schreef, had ik even 'vakantie' van mijn verplichtingen. Daarmee bedoelde ik eigenlijk te zeggen dat ik vakantie had van mijn studie, daardoor minder achter mijn computer zat en dus ook minder de gelegenheid had en behoefte voelde om te schrijven op MD. Het is nog steeds iets wat ik vaak doe als SOG.

Ik was ook even vergeten dat ik mijn 'klein schrijven' hier had gedeeld. Maar nu ik dat weer zie, wil ik de toevoeging die ik later erbij heb geschreven ook graag delen. De oorspronkelijke tekst is geïnspireerd door een nieuw contact wat ik (relatief) recent heb opgedaan en wat op dit moment in een wat gekke rolverdeling plaatsvindt. Maar desondanks wel inspireert. Nogmaals:

It's a complex, yet delicate thing. I desire getting to know you. Diving into you, head first and to the bone. Knowing your core and what drives you to be who you are. Seeing past the way you present yourself. Enjoying every twist, every turn, further down the rabbithole of your life's story.
The questions I need answered are numerous. You fascinate me endlessly. I want to know it all and hold it in my hands. I won't judge, I will take it at face value. Look at it, twist it around, hold it close. I'll carry it for as long as you'll let me.
I'm curious to see what inside of me you mirror and what differentiates us. I want to be the one you display your flaws to, although I would never call them that. However horrible you might think you are, you aren't. Not to me. Not in this light. Not through my eyes.

It's a delicate thing. For it is not love. But it's something so akin to it, I wouldn't know what else to call it. I cherish you deeply and effortlessly.

De toevoeging daarentegen is geschreven over iemand die ik eigenlijk al heel lang ken. De persoon die het bovenstaande stukje tekst heeft geïnspireerd, doet mij namelijk denken aan een persoon die ik jaren geleden heb ontmoet. In dezelfde onhandige en gekke rolverdeling destijds, waar ik verder even niet op in ga. Echter is die rolverdeling ondertussen al lang los en achter ons. Maar desondanks hebben we elkaar nagenoeg nooit meer gesproken. Toen we elkaar leerden kennen, spraken we elkaar dagelijks. En raakten we elkaar, op emotioneel vlak. Dat was duidelijk voor mij, voor hem en voor iedereen om ons heen. Het was geen verliefdheid of iets dergelijks, maar het was wel een heel diep en rauw contact. Iets wat destijds geen ruimte had, omdat we in een setting zaten waarin ons contact in de eerste plaats 'professioneel' was en moest blijven. En toen dat eindigde, heeft R. me nog een aantal keer bericht. Ik wist niet goed wat ik daarmee moest of wilde, dus heb ik dat laten doodbloeden. Toen ik de man van bovenstaande stuk tekst ontmoette en deze me erg aan R. deed denken, ging ik weer meer aan hem denken. Dat ik heb ik in de afgelopen jaren sowieso af en aan wel gedaan, maar nooit echt concreet.
Ik besloot toch er iets mee te doen. Hem te contacten en maar zien of er nog iets van dat rauwe contact, die diepgaande connectie over was gebleven. Zo niet, zijn we er niks aan verloren en is het een los eindje wat eindelijk 'vast' zit. En is er nog wel iets van over, ja nou, dat is alleen maar mooi. En zo geschiedde. Een hele social media zoektocht later (terwijl ik geen social media heb, dus dit was nogal een uitdaging), vond ik hem. En hij mij. We appten. We spraken af. En ondertussen zijn we ruim drie maanden verder.

We spreken elkaar dagelijks, we zien elkaar minstens wekelijks, meestal meer. Het is zo ongelofelijk belachelijk fijn. Er is niks veranderd. En tegelijkertijd is alles veranderd. En toen inspireerde dat ook weer een nieuw stuk tekst, wat ik heb geschreven als een soort 'back and forth' met bovenstaande stukje.

You unlock a part of me I didn't know I still had. You held it in your hands like you've kept it for years. Waiting, abiding your time. And with your hand outstretched, reaching, I'm finding myself again. I'm iniviting you in; come and touch every part of me. Every ache, every soft spot. Find my roughness, my cutting edges. Soften them.
I want nothing more than for you to sink into me. Intertwine and never leave. I want to hold you here forever.

En dat is het. Dat is het nog steeds, ruim drie maanden later. En ik hoop dat het nog lang zo blijft.
Ik geef vast nog ooit meer context over dit contact. Voor nu, wilde ik in ieder geval dit even delen.