21 december 2006

Ja ik loop wat achter, maar, er is zoveel gebeurd... hihi.

Dus... tijd voor een update! Leerling J° is nog steeds leuk. WAAAH erg leuk. Tijdens de kerstexamens zijn we nog een paar keer koffie gaan drinken, en dat liep steeds zooo lekker! Raar is dat hoor. Hij is best sarcastisch, maar ook lief, en dat is zo precies gedoseerd dat ik er helemaal gek van word. Ik wil hem knuffelen... en hij is mijn leerling dus dat kan niet... . Door één of ander handig manoeuver heeft hij mijn gsm-nummer bemachtigd (jaja) en een kwartier later rolde het eerste smsje binnen! Het werd het begin van tonnen digitale tederheid! Echt onwaarschijnlijk... . En ik maar denken "afstand! afstand!" en hij ondertussen een enorm charme-offensief voeren. Oh ik ben best een nuchter mens, vind ik, ik ben ook helemaal niet vrij (dat is zacht uitgedrukt) en hij ook niet trouwens, maar oooh waar ben ik hier nu eigenlijk in beland? Op een bepaald moment vroeg hij of ik hem kon wakker bellen 's ochtends. Hij moest extra-vroeg opstaan voor sommige examens. Ik heb het geweigerd, omdat ik vind dat hij een heel sexy stem heeft en ik het bijna bestierf bij de gedachte van hem op te bellen in zijn bed... . Flauw! Ik weet het! Dus heb ik hem wakker gesmst. Ook leuk hoor. Kreeg ik een "hmmm goeiemorgen, mooi gedroomd?" smsje terug. Het was eigenlijk vreselijk intiem om in mijn donkere keuken met een kopje koffie om half zeven 's morgens te staan sms'en. Soms leek het alsof hij elk moment de keuken kon binnenlopen. Brrr. De rillingen lopen me nog over de rug als ik eraan denk. ...

Het ontzettende toeval wou dat ik de hele examenreeks toezicht had bij ZIJN klas! Moet je weten dat ik in 13 klassen lesgeef, dus het is echt zo'n toeval! Het was een beetje leuk, want we zagen elkaar elke dag en tegelijk dodelijk frustrerend omdat ik echt geen enkel persoonlijk woord tegen hem kon zeggen. En soms moest ik me inhouden om niet door zijn haar te woelen wanneer ik langs zijn tafel liep. AARRGGHH. Ik heb hard mijn best gedaan om mijn professionele "cool" te bewaren, en hij kan ook perfect de onverschilligheid uitstralen die de situatie nodig had... .We zijn goed hoor, samen!

En dan, na het laatste examen duiken de leerlingen natuurlijk de kroeg in. Zoals altijd ga ik even met hen mee (ze vragen dat zelf hoor, ik dring me niet op hihi). Was super fijn. Lekker relaxt gekletst met een paar mensen, biertje gedronken, wat gepraat over hun vriendinnetjes, of de sportclub, gewoon fijne cafépraatjes. Plaats van afspraak was trouwens hèt stamcafé van J° ... die daar koeltjes rondliep, een tijdje muziek heeft staan draaien waarop trouwens iedereen uit de bol ging (hihi was leuk) en mij een beetje negeerde. Net zoals ik hem negeerde. Er waren mensen zat om mee te praten, en niet de hele school hoeft te weten hoe leuk ik hem vind... . (Er is trouwens in de kroeg een fantastische foto gemaakt van mij, met mijn leerlingen. Ik moet eigenlijk eens uitvissen hoe ik die hier kan plaatsen.) In ieder geval, na een tijdje ben ik vertrokken, uitgekletst, en ben met J° een eindje gaan wandelen. In een ijskoud en verlaten park, en dat was heerlijk. Na veel getwijfel (tenminste, dat leek ik te voelen) sloeg hij zijn arm om me heen en ik smolt gewoon ter plekke. Mijn hart leek wel uit mijn lijf te springen. Jeeee.

Die avond moest ik eigenlijk met collega's op café, wat op zich ook altijd een fijne (en bezopen!) avond oplevert, maar ik stond daar en ik was er eigenlijk totaal niet bij. En toen een collega tegen mij begon over welke banden er op een sportfiets horen, werd ik gek. J° is me komen halen met de auto en en we zijn verder samen op stap gegaan. Naar de jachthaven-by-night gaan kijken, gelachen, gewandeld, gestoeid, geduwd, beetje geknuffeld, het was hééérlijk. Ik voelde me zo goed bij hem. Oooooh.

Samenvatting: er is niks en vanalles gebeurd. De verwarring is totaal en ik heb geen idee waar ik op af race. Spijt? Nee echt niet. Spannend? Enorm.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

la prof de français