19 augustus 2021

Lief dagboek,
Jeetje wat is het lang geleden dat ik hier voor het laatst aanwezig ben geweest. Tijd is gevlogen... ondertussen ben ik hier al bijna 7 jaar volgens mij. Ondertussen ben ik 21, terwijl ik op mijn 14e hier begon met schrijven.
Ik heb jou nooit lief dagboek of whatever genoemd, maar vandaag, of ja nu, voelt het alsof ik even iemand nodig heb om mijn verhaal aan kwijt te kunnen. Natuurlijk weten mijn vriendinnen hier van en die helpen mij ook en steunen mij, maar ik moest het ook even uit typen.

Vandaag zou een leuke dag moeten worden, ik zou met paps naar de Ikea gaan en wat boodschappen doen. Ik geniet er van om met hem eventjes weg te kunnen. Sinds een paar jaar is onze band enorm goed geworden! Wie had dat nou een paar jaar geleden gedacht?
Helaas kreeg deze 'leuke' dag een vreselijke wending.
We hebben een aanrijding gehad met een vrachtwagen. En echt, ik mag met geluk spreken dat ik nu hier nog typ. Het had namelijk heel anders kunnen aflopen.

Papa en ik wilde invoegen, maar er reden 2 vrachtwagens. De eerste kon hij niet voor dus hij zakte af voor er achter. Tussen die 2 vrachtwagens zat ruimte genoeg ( echt ruimte voor 4/5 auto's) dus mn pa die wilt daar tussen en opeens gaat die vrachtwagen achter ons gas geven en tikt ons aan aan de achterkant. Wij draaide dus naar links en toen raakte hij met de andere kant van zijn voorkant onze zijkant waardoor we helemaal naar de andere kant werden geduwd naar die vangrail ding. Papa kon net op tijd remmen anders waren we daar ook tegen aan geknald.. we hebben geluk gehad dat we niet nog met andere auto's in botsing zijn gekomen want we zijn letterlijk van baan 4 naar baan 1 gelanceerd.

Paps heeft gelukkig nergens (buiten de vreselijke schrik) nergens last van. Ik heb best wel last van mijn nek en rug. Ik jij dit even aan en als ik last blijf houden ga ik even langs de dokter. Tijdens het rondspinnen over de banen had ik echt doodsangst.. ik was zo bang om nog meer auto's of de betonnen middenstuk van de snelweg zou raken. Het beeld van de botsing ( ik zat omgedraaid en zag dus ook alles gebeuren) en het ronddraaien en alles op me zien afkomen krijg ik gewoon niet uit mijn hoofd. En continu krijg ik de tranen weer in mijn ogen....
De auto is flink stuk. Je ziet het vooral aan de buiten kant, maar we denken dat de binnenkant ook wel wat mankeert. De reparatie van alleen de schade die zo nu te zien is loopt al tegen de 5000 euro aan. Onze auto is ondertussen al 13 jaar oud en had bijna 200.000KM op de teller dus de waarde daarvan is bijna net zo veel als de reparatie kosten. Dat wordt dus waarschijnlijk een nieuwe (waarschijnlijk wel tweedehands) auto. De kans is namelijk ook groot dat hij total los wordt verklaard.
Balen, maar het belangrijkste is natuurlijk dat paps en ik niks ernstigs hebben opgelopen. Veel geregel nu met de verzekering enzo, helaas, omdat wij invoegde, worden wij waarschijnlijk aansprakelijk gesteld....

Een dag om snel te vergeten, maar niet meer te vergeten is...

Het was fijn om weer even te kunnen schrijven! Ik hoop het weer vaker te kunnen. Het lucht echt op!
Ik hoop zo te kunnen slapen en dan graag zonder nachtmerries...

Hopelijk tot snel