#1209 dagen te gaan...

Hey liefdagboek? zo hoor ik te beginnen toch. ik dacht laat ik maar is beginnen met een dagboek bij te houden voor me zelf. ik ben zelf nooit iemand geweest die zijn gedachtes opschrijft. terwijl ik heel veel na denk. Te veel je zou het wel ADD kunnen noemen. nu de vraag voor me zelf waarom ben ik nu op bijna 24jarige leeftijd begonnen met dit verhaal. ik weet het zelf ook niet. wat ik wel weet is dat het met mij op dit moment niet heel goed gaat. Depressieve gedachtes nemen wanneer ik niet bezig ben de overhand. momenteel zijn mijn ouders een jaar geleden uit elkaar gegaan en woon ik nog niet eens op me zelf maar bij mijn moeder. Ik wil zeker wel uit huis en ben dan ook hard op zoek. Alleen ik ben bang dat wanneer ik volledig alleen ben mijn depressieve gedachten de ruimte gaan krijgen. al om al ik ben ongelukkig zoals misschien wel meer mensen op de wereld. En nu lees je dit verhaal en denk ik je een ding. Die jongen heeft vast wel zelfmoord neigingen. Die heb ik gelukkig niet. Maar gaat het wel is langs mijn gedachtes? tuurlijk het vervelende is dat ik heel veel nadenk en deze gedachtes mij dan ook heel vaak passeren. Om me zelf een kans te geven in het leven. geef ik er een positieve draai aan. Ik denk er niet meer zovaak aan want ik heb een afspraak met me zelf. 19 juli 2022 ga ik heel goed nadenken over hoe mijn leven is en ik gelukkig mijn leven oud kan worden. Dat klopt dan ben ik 27. ik wil niet zo maar dood. ik wil me zelf de kans te geven op de verbeteren. ik ben dus momenteel een poging aan het doen. ik begin bij me zelfverzorging. ik verzorg me zelf slecht. ik was me haartjes en me lichaam wel, maar ik eet slecht ik drink en poets bv me tanden bijna nooit. ik begin nu met gezonder eten en poets nu sinds 1 week me tanden 2 keer in de week. en tja als je slecht eet kom je snel aan. je kan wel zeggen dat ik dik ben. dat hoor ik ook genoeg om me heen. dus de stand van zaken want zoals je ziet spring ik van hak op de tak. ik ben 24 ongelukkig, dik, geen relatie en ik geef me zelf ruim 3 jaar om uit het dal te kruipen en gelukkiger te worden in het leven. lukt dit me niet, dan vind ik het makkelijk gezegd niet waard om me leven ongelukkig uit te zitten. ik zal wanneer ik zin heb verhalen hier gaan schrijven wat er in me leven gebeurd. ik schrijf hier voor me zelf. de gedachte dat andere mensen dit misschien lezen. bied me vreemd genoeg steun aan. zo ie zo zal niemand dit lezen, maar de gedachte dat iemand dit kan lezen bied steun. het spijt me voor spellings fouten fouten zinnen en voor hak op de tak springen, maar ik ga het ook niet veranderen. ik ga het zelfs niet terug lezen. het verhaal wat je nu leest komt direct uit mijn gedachte. ik zal je zeggen het schrijven van dit bied opluchting weltrusten.....