Culinair gehandicapte Nederlanders!

Als Nederlander in Berlijn heb je eigenlijk niet veel te klagen. Zeker niet als je in het deel woont waar ik dat ook doe. Ik refereer nu vooral naar het culinaire gebied. Ook al ben ik van mening dat een doorsnee Nederlander culinair zwaar gehandicapt is (ik schrik er nog steeds van als mijn landgenoten vertellen dat ze wel van een lekkere andijvie of boerenkool stamppot houden), van het eten hier moet iedereen blij worden. Zeker die culinair gehandicapte Nederlanders die ik vol trots ‘landgenoot’ mag noemen. Alleen al hier om de hoek heb je een mix van alles wat uit het Midden-Oosten, Azië en alles er tussen inkomt. Mocht dat niet helemaal je ding zijn, hebben we nog een kippetje van het spit, een currywurst (met of zonder darm) van Otto of een Pizza van Pietro.

Ikzelf ben niet heel veel beter dan de gemiddelde Nederlander, denk ik. Ik eet alles, ik vind veel lekker maar echt verstand van eten heb ik niet. Ik betrap mezelf er hier in Berlijn ook vaak op dat het vooral makkelijk moet zijn. Behalve in de week dat ik geen internet had, toen kwam de Kranenborg opeens in me boven. Zal wel met tijdverdeling te maken hebben. Al die variatie, al die geuren en kleuren, al dat lekkers is natuurlijk heel leuk, maar ik blijf gewoon een culinair gehandicapte Nederlander. Ik. Wil. Friet. Met. Mayo. En een broodje kroket. En dat is hier lastiger dan ik dacht.

Na even zoeken op google.de (jawel, ik gebruik Google.de. Verder wil ik niet inburgeren.) vond ik ‘de enige Nederlandse Snackbar in Berlijn’. Snackbar de Molen. Een routeplannen, een U-bahn, een S-bahn en een bus later stond ik dan daadwerkelijk oog in oog met mijn begeerde kroket. Achter de balie een Amsterdammer, maar dan één die wel meer dan alleen Amsterdams spreekt. Snackbar ‘De Molen’ is een échte Hollandse snackbar. Zoals ze die in Nederland niet meer hebben. Gemoedelijke sfeer, oer Hollandse decoratie (én een poster van het team van ’88, voor de Duitser die binnenloopt) en vooral geen haast. En dát is precies wat er mist in de snackbar in Nederland. Na mijn bestelling geplaatst te hebben pakte ik een Heineken uit de koelkast en ging ik aan een tafeltje zitten. Een aantal minuten later kwam ook daar het eten tevoorschijn. Grote friet mayo, broodje kroket. Afrekenen? Nee, doen we zo wel. Eet eerst maar.

Goede, zoute, friet. Fijne, vette kroket en een klef broodje. Helemaal zoals het hoort! Wat was ik gelukkig. Hoe Hollandser kon het nog worden? Niet. En dat deed het ook niet, helaas. Maar zeker weten dat ik daar vaker een broodje ‘ket ga halen, snackbar De Molen in Ostkreuz!

Cheers,

Joint

22 okt 2012 - meld ongepast verhaal

Joint, man, 33 jaar

BabyDuck (opgeheven op 19-6-2013) maandag 22 oktober 2012 03:06
Winnaar.
Aereola maandag 22 oktober 2012 23:49
Ik ken eigenlijk niet zoveel culinair gehandicapten! moet je eens in italie zijn joh, hahahaha! daar is het alleen lekker als het gemaakt is door mama! nee, volgens mij zijn juist wij nederlanders best wel multicultikeukenhappers! beef shanghai, capponata, griekse salades, zweedse balletjes, nee.. moet je ze in die landen eens vragen naar andijviestampot met speklap.. ;-)
Ingrain (opgeheven op 13-9-2015) dinsdag 23 oktober 2012 00:02
*schuldig* Weet ik wel dat er wat anders op het menu staat dan pizza of
bahburgers als ik ooit daarheen wil :' Kudo's

O 05 jan 2016 #Nooit Meer Niet. ( 1 )
O 03 jan 2016 S*perfood Cake. ( 6 )
O 08 okt 2014 Single zijn: Voordelen ( 19 )
O 04 okt 2014 Het is over. ( 4 )
O 24 sep 2014 Positieve gevolgen. ( 4 )
O 24 sep 2014 Vijf jaar geleden was je lief. ( 16 )
O 08 dec 2012 Oom overleden. Toespraak: ( 14 )
O 29 okt 2012 Klein Argentinië
O 26 okt 2012 Primark costumer service. ( 3 )
O 23 okt 2012 Urban snelwandelen. ( 2 )
O 22 okt 2012 Culinair gehandicapte Nederlanders! ( 3 )
O 21 okt 2012 Roltrap ( 2 )
O 01 okt 2012 The €100 challenge. ( 11 )
O 09 sep 2012 Cultuurverschil: Dat wordt dan $100.000. ( 3 )
O 09 sep 2012 Berlijn: Tegenwoordig water uit de douche. ( 3 )

vorige volgende