17 oktober 2019

Ondertussen zijn we al weer een paar dagen verder. Dat elke dag schrijven zou toch niks voor mij zijn. Net als dat ik spontaan verhalen afkap, zoals de vorige keer dus is gebeurt.
Om dat verhaal nog even kort daarna samen te vatten. Na dat nieuws te hebben gehoord heb ik mijn kans gepakt, en zijn we nu dus inderdaad al bijna een half jaar verder.
Daarnaast heb ik dus een eigen salon. Of naja, met een compagnon dan. Een vriendin en oud-klasgenoot. Deze salon hebben wij over kunnen nemen van een andere oud-klasgenoot, een kans die je niet snel krijgt.
En sinds begin augustus is onze salon open in een van de oudste wijken van Leiden, namelijk de Kooi. De meest bijzondere mensen wonen hier. Vaak de echte Leidenaren, maar ook veel buitenlandse mensen. Mensen die geen tanden meer hebben, maar ook mensen die in de duurste auto’s rijden. Je kan het zo gek niet bedenken, of zo iemand woont wel hier in de buurt. Dat maakt het in de salon ook extra leuk. Je krijgt de leukste verhalen van mensen te horen die hier al jaren wonen, of soms zelfs geboren zijn hier.
Ik heb dus besloten om in de vrije uurtjes af en toe maar eens wat gedachtes van me af te schrijven. En stiekem gewoon ook niet teveel nadenken over wat ik op moet of wil opschrijven. Gewoon even echt alle hersenspinsels die in mij op komen neer zetten.
Wie weet komt er dan nog vanzelf iets zinnigs uit en kan ik er ook nog wat mee. Misschien wordt dan ook mn hoofd weer wat rustiger.
ik omschrijf mijn hoofd meestal alsof je heel veel rijen aan kasten hebt, met allemaal lades erin. Wat eigenlijk al mijn gedachtes zou moeten sorteren. Alleen bij mij zijn alle kasten omgevallen en ligt alles door elkaar. En de werknemers in mijn hoofd weten ook niet zo goed hoe en waar ze moeten beginnen, dus die zijn eigenlijk alleen maar een beetje in paniek aan het rondlopen.
Ow en er loopt vast ook wel ergens een eenhoorn rondt. Ja een eenhoorn, je leest het goed. Dat is misschien het kinderlijke in mij, maar als ik ergens vrolijk van wordt zijn het eenhoorns. Daarnaast word ik ook enorm vrolijk van honden, katten, cavia’s.. eigenlijk bijna alle dieren wel. Dieren zijn sowieso veel leuker dan mensen, dat is wel iets wat vast staat.
Zelf heb ik 2 katten bij mijn vriend, bij mijn ouders loopt er ook nog een newfoundlander en een kat rondt. Ze hadden eigenlijk 2 katten, een broer en zus.
Maar ze zijn allebei begin juni spoorloos verdwenen, al is het zusje afgelopen zondag weer gevonden. Daar zit ook nog het meest vreemde verhaal ooit aan. Maar dat komt later nog wel, het is nog al een lang verhaal en heb nu gewoon geen zin om dat te typen.