me.

hi,

Ik ben nieuw op deze website en ik heb nog niks gelezen, maar ik moet wat dingen kwijt.

Vele mensen zouden me zien als een basic meisje met veel privileges, waarvan ze zich niet bewust is. Een gelukkige thuissituatie, een goede relatie met zowel mijn ouders, als met mijn broer en zus. Ook zitten we economisch niet fout en haal ik prima cijfers voor iemand in mijn leerjaar. Veel mensen vooroordelen me dan ook als ik gestresst, verdrietig of zelfs langdurig ongelukkig ben. Niet alleen mensen die ik niet goed ken, maar ook mijn eigen vrienden. Hier heb ik moeite mee, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik ze niet begrijp.

De periode na de kerstvakantie zat ik in best wel een dip. Ik heb al mijn gevoelens voor weken genegeerd, ik leefde mijn eigen leven niet meer en daarbovenop ging het niet goed met veel van mijn vrienden. Toen ik dit aan mijn beste vriendin had verteld na een paar glaasjes te veel stroomden de tranen over mijn wangen. Een week later stuurde ze me een artikel over een stoornis: depersonalisatie. Na hierover te hebben gelezen wist ik vrij zeker dat dit overeen kwam met wat ik had. Volgens mij is de fase nu wel over, denk ik, maar ik merk dat ik het wel vaker een periode heb.

Vorige week vrijdag kreeg ik tijdens een debat een paniekaanval en dit was denk ik de eerste keer dat ik een paniekaanval heb gehad. Later op zondag en vandaag begon ik weer in paniek te raken, maar ik kon het stoppen. Ik ben niet erg ervaren met paniekaanvallen ofzo en weet ook niet zeker of dit paniekaanvallen waren.

Er zijn meer dingen die ik aan dit verhaal zou willen toevoegen, maar ik heb nu geen tijd. Als iemand een tip heeft of me ergens mee kan helpen, let me know. Ook als je iets hebt wat vergelijkbaar is zou ik het erg behulpzaam vinden als je het laat weten.

groetjes!