Emoties

Eerder wilde ik al niet praten.
Steeds meer hoor ik 'gebruik je woorden & communiceer.'

Nog steeds ben ik geen prater.
Nog steeds wil ik niets zeggen.
En daar waar woorden dan niets kunnen, zijn er emoties.

Het lijken er maar 3 te zijn.
Althans 1 dominante die zich uit in 2 andere.

De dominante emotie wil niet stoppen.
Die is als een stemmetje in mijn hoofd!
Het lijkt geen seconde stil, maar als het stil is is die oorverdovend, zwart en leeg..
Bijna als een soort deken over de aarde, wat eenzaamheid geeft.

Zelfs als er niets lijkt te zijn kan ik boos zijn of huilen. Kan ik smijten, schreeuwen en janken.
Het is alles of niets en een van de twee.

Die emoties zijn niet onder woorden te brengen.
Vaak komen ze voort uit het niets, uit het zwart.
Het is een gevoel, een gekriebel.
Daar komen geen woorden aan te pas, geen zinnen. Alleen maar stilte.
En als je dan vraagt wat er is, kan ik gerust zeggen niets.

Maar van binnen schreeuwt de dominante, is de ene boos en de ander jankt....


Emoties en woorden.
Misschien voor ooit.
Maar nu niets voor mij.
24 feb 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Dagda
Dagda, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende