Zaterdag 16/02/19

Mijn mama en papa maken me wakker om 09:00 uur, want ik moet om 10:00u bij de psychologe zijn.
ik geraak niet uit men bed en heb heel weinig energie.
Mijn papa zou de zaak gaan open doen zodat mama mee kon gaan naar Yassira, de psychologo, en zodat ook zij mijn verhaal eens kon horen en zelf haar kijk op de situatie kon zeggen.
Yassira geeft meer uitleg over de psychose en legt aan mama uit hoe ze best met mij kan omgaan.
Ik voel me raar, probeer uit te leggen wat er vorige week was gebeurt, wat ik niet kon want ik was de helft vergeten, zo ineens, uit mijn geheugen gewist alsof het niet was gebeurt.
Mijn mama verkondigde dat ik rare zaken had gedaan en veel gehallucineerd had de week ervoor.
Mama zou me thuis willen blijven opvangen zolang de situatie houdbaar was, waar ik volledig akkoord mee ben.
Als de medicatie niet zou aanslaan, of de psychose zou erger worden, ben ik wel bereid om me te laten behandelen op verplaatsing, ( PAAZ hasselt ).
Tijdens het gesprek merk ik dat ik me niet kan concentreren en de stemmen in mijn hoofd nemen de bovenhand.
Yassira merkt dit ook duidelijk op en probeert me op 'aarde' te houden.
Onderweg naar huis merkte ik dat mama opgelucht was en ik vond dat heel erg leuk om te zien.
We besluiten voor ons drietjes een broodje te halen en samen op te eten.
Namiddag ga ik even met papa wandellen met de hond, ik heb blijkbaar opnieuw een super dag.
Zou ik genezen zijn? ik kan het alleen maar hopen want zo goed heb ik me in maanden niet gevoeld.
S avonds spreek ik opnieuw met vrienden af voor de vergadering van de fuif die we zouden organiseren in Augustus, ik barst van de energie en de ideeën.
Ik besluit zelfs mee naar de Mac Queen te gaan !
om half 6 kom ik thuis, zat, oei oei oei.. ik geef over en er is opnieuw bloed bij.. Toch die medicatie, dit mag nooit nog gebeuren.