Vrijdag 15/02/2019

Na een hele nacht niet geslapen te hebben, lig ik toch klaarwakker in mijn bed.
Het is half 7.
Ik heb super veel energie en barst van de ideeën.
In mijn hoofd zou ik de hele wereld aankunnen.
De dokters hadden 1 week geleden gezegd dat ik in een Psychose zat met depressie en manie.
Mijn gevoel van vandaag is een duidelijk teken dat het manische vandaag de bovenhand neemt, waar ik zeer blij om ben want ik lig al de hele week in mijn bed met stemmen in mijn hoofd, rare gedachten en hallucinaties, om nog maar te zwijgen van de paniekaanvallen die tijdens elke nacht volgen op elkaar.
Maar goed, vandaag zou een topdag worden.
Ik heb het gisteren uitgemaakt met mijn vriendin, ex vriendin, die dacht dat ik mijn ziekte (zoals de dokter dat noemen), als excuus gebruikte.
Ik heb nu eenmaal mijn gedrag niet in de hand, dat is het enige wat ik zeer zeker besef en misschien zou er dus toch iets anders schelen bij me dan enkel een depressie, al was ik daar niet overtuigt van.
Na een dipje namiddag waarin ik constant aan t denken was wat die antipsychotica, wat de psychiater me had voorgeschreven, met me zou doen besloot ik in de late avond toch naar de zaak van mijn ouders te gaan waar wel wat vrienden van me zouden zitten.
Ik was in enkele seconden ineens weer euforisch en barste van de energie.
Ik legde men vrienden uit wat de diagnose van de psychiater was en vertelde over mijn hallucinaties, wanen en soms paniekerig gedrag.
Ze zouden me steunen door dik en dun en me indien nodig beschermen tegen mezelf.
Het is een leuke avond en ik drink een paar goei stellakes!
ineens voel ik me heel erg ziek en moet ik overgeven, ik bloede ook hevig uit mijn neus.. dat zou wel komen omdat ik te weinig had gegeten..
ik besluit dat papa me thuis moet doen en dat doet hij ook, want rijden mag ik blijkbaar niet met deze medicatie.. ik zou een goede nacht hebben.