Once again

Hier zitten we dan ...
Morgen de laatste dag van mijn in verlof
Om 1 snachts in de donker vooruit te staren
In de zetel , want m'n vriend is boven een bos aan het om doen
Met het nieuw liedje van distured zachtjes in me oren
Niet wetend hoe ik moet liggen door m'n omgeslagen voet
Aan het wachten tot ik in slaap val ...
Nacht nr 9
Zachtjes rolt er een traan over mijn wang
Al dat piekeren is niet goed voor een mens ..

De zelfmoord van een heel goeie vriend van me
Het ongeval van me beste vriend waardoor hij nooit meer de oude zal zijn
De kilometers afstand tussen me beste vriendin en ik , ja Bulgarije is ver
Het amper echte vrienden hebben en niet de vrienden van m'n vriend die me ook geaccepteerd hebben
Het hormonaal probleem tussen me honden waardoor ze al meer dan 2 weken gesplitst moeten leven
De overtollige kilo's die er maar bij blijven komen
Het spaarrekening die maar niet bijgevuld word
Enz enz ..


Wanneer gaat het eens stoppen , ik wil rust in me hoofd .. want azo is het leven niet aangenaam ...

Vroeger was is zo spontaan , sociaal , enthousiast en een opgewekt mens ...
Waar is dat naartoe ...