Naaldenfobie

Bloed laten prikken zal nooit een hobby van mij worden. Als klein meisje moest dat regelmatig omdat ik te weinig witte bloedlichaampjes had. Dan moest men mij met meerdere mensen vasthouden want ik gilde alles bij elkaar. En des te meer gespannen je bent, des te lastiger is het. Mijn moeder probeerde van alles om mij gerust te stellen maar dat lukte zelden. Als ik al iemand in een witte jas zag, liep ik gewoon weg (soms het ziekenhuis weer uit). Een paar jaar geleden stelde de huisarts voor om weer eens bloed te laten prikken. Ik heb namelijk de chronische ziekte van Verneuil. Dat houdt in dat ik vaak ontstekingen heb in liezen, billen en oksels. Die worden opengesneden zonder verdoving. Omdat de ontsteking heel doorbloed is, vervliegt de verdoving erg snel. Wel vraag ik altijd om een koude spray, zodat de huid op die manier enigszins verdooft wordt. Het begon op mijn 21ste, toen had ik gemiddeld één ontsteking per jaar. Maar heb ook jaren gehad dat ik tweewekelijks bij de huisarts zat. Zij wilde mijn bloed laten onderzoeken op suiker. Ze zei: 'Als er suiker in je bloed zit, ook al is het maar een kleine hoeveelheid, dan kan dat de oorzaak zijn van je vele ontstekingen. Daar kun je medicijnen voor krijgen'. Ik legde uit dat ik het fantastisch vind dat ze zo meedenkt, maar dat bloedprikken zag ik niet zitten. Ze zei dat ze het begreep maar dat het echt moest gebeuren. De volgende ochtend zou vriend met mij mee. Ik kon niet slapen van de spanning. Vriend zette mij in de auto en we reden het kleine stukje. Eenmaal daar had ik steeds de neiging om weg te lopen, ik zwiepte met armen en benen en vriend probeerde mij rustig te houden. In de wachtruimte zaten mensen gewoon een tijdschrift te lezen of te pielen op hun mobiel. Op een gegeven moment was ik aan de buurt. Van de stress kon ik niet lopen, vriend duwde mij die kant op en vertelde aan de prikster dat ik grote angst heb. Ze reageerde heel lief. Languit liggen, tegen mij praten en intussen alle handelingen doen om bloed af te nemen. Arm afbinden en dan kloppen op de arm (horror !). Andere arm proberen. Ze durfde het niet aan omdat mijn aders niet zichtbaar zijn en je meer op je gevoel moet prikken. Er werd een collega opgetrommeld, een oude rot in het vak. Een kleine man met Italiaans uiterlijk die mij op mijn gemak stelde, praatte en intussen, zonder dat ik het doorhad, bloed afnam. Wat een geweldige man ! Van alle stress moest ik huilen. Hij zei dat als ik ooit weer bloed moest laten prikken, ik altijd naar hem kon vragen. Ik moest nog een tijd blijven liggen. Langzaam werden mijn benen weer normaal, voelden niet meer aan als pudding. Intussen kreeg ik kopjes thee aangeboden, heel lief. Een paar dagen later belde ik de huisarts voor de uitslag. Zij vertelde mij dat er geen enkele suiker in mijn bloed is gevonden. Nul komma nul. Hartstikke fijn natuurlijk. Ze zei dat ze het knap vond dat ik heen was gegaan. De laatste twee jaar heb ik gelukkig weinig ontstekingen gehad. Elke ochtend onder de douche doe ik een check langs de bekende plekken. Als ik een ontsteking voel dan verdwijnt het relatief snel of het barst vanzelf open. Dan gebruik ik warme compressen om het proces te versnellen. Hopelijk blijft dat zo. Afkloppen !

Ik weet dat bloedprikken niets voorstelt. Mijn hoofd weet dat. Sommige mensen zijn bang voor spinnen of andere dingen. Mijn angst zijn naalden.

(zes minuten hometrainer, 15 situps, wandelen met hond)
Ontbijt: schaaltje brinta met scheutje melk en sinaasappel
Tussendoor: pot forest fruit thee
(15 situps, zes minuten hometrainer, wandelen met hond)
Lunch: twee bruine bolletjes, beetje boter, kipfilet en komkommer. Glas melk
Tussendoor: twee glazen water, volkoren beschuitje met light kaasspread
(wandeling met hond, 15 situps en 6 minuten hometrainer)
Avondeten: vis met kriel aardappeltjes, glas water
Twee mokken aardbeienthee
(met hond naar buiten)
27 jul 2016 - bewerkt op 28 jul 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Groningse
Groningse, vrouw, 52 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende