Moeder zijn is eng.
Eigenlijk best eng, moeder zijn.
En dan heb ik het niet over het financiele of onzekere plaatje. Meer over het verantwoordelijke plaatje. Begrijp me niet verkeerd, ik voel me prima met een kindje, ik ben nuttig (eindelijk eens) enz enz. Maar toch is het toch wel beangstigend als je bedenkt dat er altijd iemand zal zijn die je nodig zal hebben.
Zelfs als zou ik het absurde idee krijgen om iets met veel risico's te doen, of om mezelf wat aan te doen, word er aan een denkbeeldig touw om mijn middel getrokken. Het idee dat ik onbewust controle over mezelf heb, zelfs als ik dat niet zou willen, is best eng.
Maar wat eigenlijk nog veel enger is: de liefde.
Serieus, het is eigenlijk absurd hoe groot die liefde is, en hoe diep hij gaat, dat ik af en toe gewoon bang word van mezelf. De liefde voor je eigen kind(eren) is gewoon niet te vergelijken met een andere soort liefde. Om zoiets te voelen is gewoon..weird, maar geweldig tegelijk. Maar toch weird. En geweldig.
Je snapt me. Of niet.
xCuz
Cuz, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende