Zelf laten verdwijnen
Vanmorgen om 10 uur zou ik bij Wilfred mijn psychiater zijn. Vannacht nog dacht ik serieus dat ik dat zou halen toen ik na een energieke avond helemaal gaar mijn bed in viel. Ik voelde me sterk.
De wekker van 9.00 kreeg ik wel mee maar van mijn power was weinig meer over. Duizeligheid en rugpijn gaf me het idee dat het niet mogelijk was om zonder valpartij uit bed te gaan. Dat zou ik 4 uur geleden een achterlijke aftuiging van mezelf vinden

. Enfin ik viel weer onder narcose. Daaruit werd ik bruut gehaald door mensen die op mijn voordeur bommerden. Ik schrok op maar zodanig dat ik weer omviel in bed. Gelukkig belde Ed. Ik wist dat ik goed volk voor mijn deur had staan.
Wilfred was dus maar naar mij gekomen. Eigenlijk wel goed want hij zag gelijk mijn beroerdste zelf van de dag. Die voor mij het lastigst is om mee om te gaan. De persoonlijkheid die ik liever verstop. Nee...die ik liever laat verdwijnen.
Ik stond er niet verbaasd van te kijken dat hij schrok. 'Niet leuk om je zo te zien '. Wat me goed deed is dat ik serieus word genomen. Dus dat mijn angst niet wordt gezien als psychose gerelateerd. Dit geeft me zelfs de indruk dat ik zo kan bewijzen dat eerdere angsten ook reeel waren.
Echt een gesprek kon ik niet voeren. Het duurt lang voordat ik na het opstaan geestelijk fit ben. Wel kon ik duidelijk maken dat ik eruit moet.
...
CintaSejati, vrouw, 46 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende