Wat wou ik ook al weer zeggen?
Ik ging naar deze website want ik had een mooie zin in gedachten.. Maar huh? M'n wachtwoord had ik verkeerd ingevuld en nu weet ik niet meer wat ik wilde vertellen.
Ohja.
Keuzes maken is menselijk. We maken ze continue. Vandaag heb ik ervaren dag dit ook heel onmenselijk kan zijn.. Dat het eigenlijk fijner is als dingen gewoon 'lopen' zoals ze lopen.... Vloeien.
Vandaag heeft Wes uitgesproken dat hij het niet zo'n goed idee meer vind om met elkaar door te gaan. Ik zag dit aankomen en snap hem. Ik ben er in mee gegaan... Omdat het een verstandige keuze is. Het gekke was dat het ons allebei verdriet deed. We raken elkaar kwijt als vriend, iets waar we zelf voor kiezen. En toch kon het ook niet langer door gaan zoals.... Het liep. Zoals het vloeide. We moesten ingrijpen.. Dat moest nu.. Of een keer later. Ik wist dat het eens moest gebeuren.
Huilend zaten we daar. Op een vreemde plek ergen tussen onze verblijfplaatsen in.
Je bent me veel waard geworden.. En ik heb nog nooit iemand ontmoet zoals jij. Ik waardeer je volledig. Je creatieve brein en je slordige kamer.
Je zei zelf.. Eigenlijk hebben we gewoon een relatie, alleen hebben we het hele verliefdheid stuk over geslagen.
Ik denk dat dit wel klopt. daarom zijn we verdrietig... Maar weten we ook dat het niet zo hoort.
Het idee dat je 'weg' bent probeer ik tot nu toe te vermijden. Ik ben bij mijn ouders en wil liever niet huilen.. Ik denk wel dat het zwaar zal zijn. Je bent het afgelopen jaar mijn maatje geweest waarop ik kon vertrouwen en op kon bouwen.. Zelfs midden in de nacht. Hoe moet ik dat nu doen?
Ik weet het echt niet.
Maar goed... Daar is nog tijd voor... Om dat uit te zoeken.
Ohja.
Keuzes maken is menselijk. We maken ze continue. Vandaag heb ik ervaren dag dit ook heel onmenselijk kan zijn.. Dat het eigenlijk fijner is als dingen gewoon 'lopen' zoals ze lopen.... Vloeien.
Vandaag heeft Wes uitgesproken dat hij het niet zo'n goed idee meer vind om met elkaar door te gaan. Ik zag dit aankomen en snap hem. Ik ben er in mee gegaan... Omdat het een verstandige keuze is. Het gekke was dat het ons allebei verdriet deed. We raken elkaar kwijt als vriend, iets waar we zelf voor kiezen. En toch kon het ook niet langer door gaan zoals.... Het liep. Zoals het vloeide. We moesten ingrijpen.. Dat moest nu.. Of een keer later. Ik wist dat het eens moest gebeuren.
Huilend zaten we daar. Op een vreemde plek ergen tussen onze verblijfplaatsen in.
Je bent me veel waard geworden.. En ik heb nog nooit iemand ontmoet zoals jij. Ik waardeer je volledig. Je creatieve brein en je slordige kamer.
Je zei zelf.. Eigenlijk hebben we gewoon een relatie, alleen hebben we het hele verliefdheid stuk over geslagen.
Ik denk dat dit wel klopt. daarom zijn we verdrietig... Maar weten we ook dat het niet zo hoort.
Het idee dat je 'weg' bent probeer ik tot nu toe te vermijden. Ik ben bij mijn ouders en wil liever niet huilen.. Ik denk wel dat het zwaar zal zijn. Je bent het afgelopen jaar mijn maatje geweest waarop ik kon vertrouwen en op kon bouwen.. Zelfs midden in de nacht. Hoe moet ik dat nu doen?
Ik weet het echt niet.
Maar goed... Daar is nog tijd voor... Om dat uit te zoeken.
18 jul 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 jul 2018 Toch maar even schrijven ( 1 )
- O 19 jun 2018 In de war
- O 19 jun 2018 afgestudeerd ( 1 )
- O 07 jun 2018 Mooie dag zo alleen
- O 07 jun 2018 Mooie dag zo alleen
- O 21 mei 2018 ik verdien beter (?) ( 1 )
- O 03 mei 2018 pfeiffer ( 2 )
- O 07 mrt 2018 ontspan 18+
- O 26 feb 2018 vervagen
- O 12 feb 2018 Werk te doen.
- O 08 jan 2018 Vertrouwen hebben
- O 17 dec 2017 schrijven
- O 04 dec 2017 uit deze kut flow
- O 19 nov 2017 Wat vinden jullie van mijn tekstje?
- O 08 nov 2017 Opnieuw betekenis geven aan liefde.