Verloving**

Oef dit gaat me een potje lastig worden met de nieuwe formattering van MD haha nahnah

Maar goed, op 11 augustus 2020 heeft mijn destijds vriend me ten huwelijk gevraagd in Hallstatt, Oostenrijk. Ik had al vermoedens, maar ik dacht dat hij het de volgende dag zou doen: Dan zouden we exact 7,5 jaar samen zijn EN we zouden dan romantisch met zijn tweetjes paard gaan rijden. Achteraf bleek dat het zijn plan was om me tijdens het paardrijden te vragen, maar twee weken eerder vertelde ik hem van een droom waarin hij boos was omdat het paardrijden vanwege corona af was gezegd en dat hij een aanzoek voorhad en dat hij me toen maar met een KFC chickenfinger ten huwelijk vroeg.

Dus ja mijn droom heeft zijn plan verpest erg vrolijk

De dag zelf verliep niet bepaald vlekkeloos; de pret begon toen we 's ochtends de auto uit de piepkleine en superkrappe parkeergarage wilden halen en het kutding toen beschadigden. Heel veel drama en heisa, gaan we het nu niet over hebben, maar het was even niet gezellig nahnah

Uiteindelijk kwamen we aan in Hallstatt:







Hallstatt was een stadje dat al heeel lang op onze bucketlist stond, en we waren er eindelijk. Er zal vast iets anders te doen zijn geweest dan doelloos rondstruinen, maar we hebben doelloos rondgestruind en van het prachtige weer en uitzicht genoten. Uiteindelijk besloten we een bootje te huren en de zee op te gaan. Dat was ook ff spannend want ik was de kapitein en ik wil nou niet zeggen dat ik dit nooit eerder heb gedaan maar ik heb dit nog nooit eerder gedaan (we hebben het overigens overleefd, en onze mede-toeristen ook).

Sfeerimpressie:





Een kwartiertje nadat we zijn vertrokken met het bootje gaf mijn vriend aan dat ik de boot even uit moet zetten en dat hij een kadootje voor me had voor onze half-jubileum. Oh hell yeah, bring it. Hij trok een piepklein pakje uit zijn zak dat heel mooi was ingepakt met lintjes en alles. Ik rommelde er wat mee aan, en toen ik de lintjes eraf had getrokken en het pakpapier open had gescheurd pakte hij het weer uit mijn hand.

Hij gaf een kleine heartfelt speech over onze relatie en over onze ups en downs en toen ging hij (zo goed en zo kwaad als het kan op een bootje) op een knie en zei die: Ik wist natuurlijk al langer dat ik de rest van mijn leven met jou wil verbrengen, en het heeft even mogen duren maar de tijd is aangebroken. A., wil je met me trouwen?

Ik kan echt niet omschrijven wat voor emoties er dan door je heen gaan. Mijn hart klopte ergens in mijn oren en de wereld stond compleet stil. En toen moest ik huilen en toen moest hij huilen en toen hebben we samen gehuild en toen heeft hij de ring aan mijn vinger geschoven.



Het was perfecter dan ik ooit had durven dromen, eerlijk waar. En ik kan het nog steeds niet geloven. Ik ben al heel vrolijk aan het kijken naar trouwlocaties en dergelijke nahnah Maar ja, we moeten nog even kijken wanneer we dan de bruiloft willen houden want met corona kan het zomaar zijn dat we weer in lockdown gaan en dat er maar een beperkt aantal mensen mag komen etc etc.

Een andere onvoorziene omstandigheid is dat ik als Nederlandse zijn achternaam niet aan mag nemen. We weten nog niet of we er somehow onderuit kunnen komen, misschien even de ambassade mailen die zullen wel een idee hebben neem ik aan.

All in all: Roze wolk. Gigaaaantische roze wolk (met een paar donderwolkjes vrees ik maar daar zeik ik LL over als ik er zin in heb). Voor nu genieten we vrolijk verliefd
15 aug 2020 - bewerkt op 15 aug 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Azura
Azura, vrouw, 7 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende