Middernachtliteratuur

Ik heb de neiging onderdrukt om dit verhaal te beginnen met: 'Ik ben een beetje moe' want ik ben, zoals altijd, een beetje moe. Maar dat wordt oud. Het zeuren over hoe moe ik ben en dat het buiten donker is en ik dan ga gapen en van het gapen krijg ik traanoogjes en trouwens, ik lig al in mijn bed, dát.

Ik had deze week een verhaaltje getypt rond twee uur 's nachts, want ik kon niet slapen, dus laat ik het maar even delen:

Sommige mensen kunnen heel melodisch schrijven. Ik heb ook altijd wel een tempo in mijn hoofd. Een bepaalde tendens. Een zin begint hier en gaat dan door en op gegeven moment moet je ademhalen. Om vervolgens weer door te gaan. Een kort stukje. Tot het weer verder vloeit en door, door, door gaat en ik vraag me af in hoeverre iemand anders dit begrijpt. Maar dat maakt niet uit. Dit is middernachtliteratuur. De meeste mensen slapen. Ik niet, ik denk na over hoe ik eigenlijk niets doe in mijn leven. Straks vraagt iemand weer wat ik heb meegemaakt het afgelopen half jaar. En ik kan daar niet echt iets bijzonders op reageren. Alles gaat zo zijn gangetje, dat is het wel.
Iedereen lijkt mij voorbij te gaan. Die persoon doet dit en die persoon doet dat en ik zit hier, chili con carne uit de vriezer op te warmen, om voor de tv op te eten. Tussendoor praat ik tegen mijn kat over hoe ik geen zin heb om te presenteren morgen.

Alles maakt me zo moe. Niet op een depressieve-stemming-manier, maar op een ik-ben-snel-overprikkeld-manier. Ik wil wel weer eens een keer naar een huisje in de natuur. Zonder wifi, maar met een goede wandelroute dichtbij. Het liefst met schapen. Pluizige schapen. Dat ik weer een grap kan maken over dat die ene zwarte vast het zwarte schaap van de familie is, oh, daar loopt er nog een. Veel zwarte schapen zeg. Allemaal in die ene familie.
Ik zou ook wel een bundeltje wol op poten willen zijn.


Dat wilde ik blijkbaar graag kwijt, midden in de nacht.
Ik vind eigenlijk dat ze universiteitsstudenten herfstvakantie moeten geven. Nu doen ze wel stoer met hun 'Wellbeing Week' in Utrecht, omdat studenten stress hebben, duh, maar misschien is vakantie gewoon een goed idee? Oh, en het leenstelsel afschaffen. Als je stress wil verminderen.
Daar zou ik ook mijn scriptie over kunnen doen. Het effect van de invoering van het leenstelsel op de ervaren prestatiedruk/stress van studenten.
Maar ik vind dit zelf dé periode van het jaar waarin ik het minst gemotiveerd ben.


Een vriendin vroeg wat ik eigenlijk in mijn ex zag en ik wist daar niet zo goed antwoord op te geven. Ik vond hem lief. Ja. Niet heel knap, of zo. Gewoon lief en zorgzaam. En we hadden ongeveer dezelfde smaak in series.
Ik heb blijkbaar lage standaarden. Weet ik veel. Dit is meer een gevoelskwestie dan een rationele beslissing geweest.
En ik heb lage standaarden.
Ja.
Punt.

Ik had vanochtend yoga gedaan en mijn kat ging eerst mijn voeten likken, toen heel hard schreeuwen en vervolgens liep ze op mijn laptop en zette ze mijn Youtube yogales uit, dus het was niet zo rustgevend als ik had gehoopt.

Ik moest lipstick weggooien, omdat ik ze blijkbaar al zeven jaar had en je hoort niet zeven jaar dezelfde lipsticks te gebruiken, ze kregen ook bobbeltjes aan de zijkant, alsof de kleurstof van de was aan het scheiden was, of iets dergelijks. Toen voelde ik me oud. Dat ik al zó lang deze lippenstift heb. Nu moet ik nieuwe kopen. Nou ja, moet niet. Maar dat ga ik wel doen. Denk ik. Als het ergens één plus één gratis is. Zo werk ik.

En nu noem ik dit 'middernachtliteratuur', ondanks dat dit voor het grootste gedeelte om negen uur 's avonds is geschreven, maar het voelt alsof het midden in de fucking nacht is.

Ik schrijf nog wel een slechte haiku.

Donkere avond
Ik slik vitamine D
Verloren charme


Ja, die is slecht.
02 nov 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende