Ik mis je, oude patroon.

Naarmate het langer uit is, lijk ik er steeds meer moeite mee te krijgen.
Kijk ik nog dagelijks naar je profielfoto.
Je had laatst een foto van jou met je nieuwe vriendin.
Gisteren niet meer. Je had een foto van haar op je insta, nu niet meer.
Appte je me gisteren na 2 weken hoe het me ging.
Zag ik per toeval gisteravond avond een familielid van je, waar ik goed mee kon.
Hebben we even bijgepraat, heb ze niet meer gezien na het uit was.
Hij vertelde me dat ondanks het uit is, het niet alleen uit is, maar je ook nog eens een band verliest, die je hebt opgebouwd met elkaars familie.
Je stelde je nieuwe vriendin na een week voor aan de familie, en dat vonden ze duidelijk moeilijk.
Ze vinden dat ik vaker moet komen, en zeiden dat ik er altijd welkom was.
Super tof.
En toch ? Mis ik je weer steeds meer.
Krijg ik weer dat slik momentje op het moment wanneer ik over je praat.
Vragen klasgenootjes wel is wat ik zou doen als je me terug zou willen.
Eerst een goed gesprek.
Maar kan daar wel van dromen , terug krijgen doe ik je niet. Hoe moeilijk de waarheid ook is.
En wat je allemaal hebt geflikt, om na 2 dagen iemand anders te hebben, ik mis je.

Zeg ik tegen iedereen, en ben ik daar van mening over.
Ik neem niemand anders tot het moment dat ik over je heen ben.
En dat lijkt momenteel moeilijk.
Lijken m´n dromen over jou te gaan.
Gedachtes op het moment wanneer ik in de bus zit.
Inbeelden dat ik je tegen kom, op je afren, je een knuffel geef.
Je niet meer los wil laten, maar in werkelijkheid is alles een droom.

Ontmoet veel mensen, maar zodra iemand over een relatie begint, of het weer te dichtbij komt.
Is de blokkeer knop zo gevonden.

Val weer terug in mijn oude patroon.
En jij was destijds de uitzondering.

Denk ik nog dagelijks na over het feit wat ik al die tijd verkeerd heb gedaan, Waarom is het meisje waar je nu mee hebt , beter als mij. En ga mijzelf elke keer dingen verontschuldigen.

Hoe vaak mensen ook zeggen, je moet hem vergeten.
Noway, dat lukt mij momenteel echt niet.

Haat ik het feit dat je mis.
Het leek oprecht allemaal goed te gaan, maar in werkelijkheid.
Ben pas 17, heb nog een heel leven voor me en ´er zijn nog genoeg jongens´.
Maar toch, lijkt toch weer effect te hebben op m´n leven/leefstijl.

Typ hier vaak over, om eventjes alles van mij af te typen. En dat is zo lekker.

Heb nu wel een motivatiebrief gestuurd voor een stageplek bij Landal, even afwachten dus!