Gang van zaken 'het verhaal'

Na de flitsrelatie van laatst ben ik, zoals wel bekend bij mij, eigenlijk dezelfde dag weer in een andere relatie beland, te weten met Marien. Wat ik van te voren al zag aankomen is dat hij steeds vaker bij mij langs kwam, onder het mom van 'vrienden', toen ik 13 dagen een relatie had met een andere man. Toen hij ontdekte dat ik mijn nieuwe vriend tijdelijk de huissleutel had geleend kwam de aap uit de mouw. Marien was tot zichzelf gekomen die tijd bij zijn ouders en miste me toch wel. Ik was heimelijk wel blij met deze gang van zaken, want ik heb afgezien zonder hem. De flitsrelatie ben ik ergens alleen maar aangegaan om het verdriet om de breuk met Marien niet zo erg meer te voelen. Ook een echt Jaans fenomeen. Dus op een en dezelfde dag maakte ik het uit met m'n nieuwe vriend (Ridge) en begon ik opnieuw met de vader van mijn dochter. Ergens in mijn achterhoofd doemde de gedachte 'wat een onstabiliteit in de relationele sfeer zeg' regelmatig op.

Aan elk voordeel zit een nadeel, dat is bekend. Nu dus ook weer aan het uitmaken met Ridge. In de 13 dagen hard van stapel lopen ben ik heel close geraakt met de vriendenclub van Ridge, eigenlijk al vanaf dag 1 dat ik het gezellige zootje ontmoet heb. Het was misschien een beetje kijken door de roze bril allemaal in heel de affaire met Ridge, dus misschien de liefde voor zijn vriendenclub ook wel, maar in mijn beleving voelde het als thuiskomen. Ze waren stuk voor stuk even 'recht voor de raap/recht door zee' als ik en even prettig gestoord. Om eerlijk te zijn was ik meer verliefd op dat cluppie dan op Ridge zelf. Enfin, ik moest even slikken toen ik het uitmaakte met hem, puur vanwege de geborgenheid die ik voelde bij met name de meiden. Ik moest er eigenlijk niet aan denken om hen alweer te moeten missen. Gelukkig was het fijne gevoel dat ik had wederzijds. Zodra bekend was dat het uit was met Ridge kreeg ik van alle kanten berichten dat ze contact wilden blijven onderhouden met me, omdat ik al een echt lid was van hun bende. Zodoende was de breuk voor mij een piece of cake om te verwerken. Ik heb eigenlijk nadien heel erg weinig terug gedacht aan Ridge.

Nu, al weer een aantal weken na de turbulentie in mijn liefdesleven, ben ik eindelijk enigszins tot rust gekomen. Ik moest namelijk ook weer wennen aan Marien om me heen. Met de verliefdheid zat en zit het meer dan goed, maar de rommel die hij veroorzaakt als hij bij mij thuis is is voor mij een terugkerend punt van ergernis. We hebben daarom en om nog een paar andere redenen van de kant van Marien ervoor gekozen om te gaan LATten voortaan. Ik heb nooit goed samen kunnen leven met een man heb ik aan mezelf eerlijk toegegeven en ook dat ik dat ook nooit onder de knie zal gaan krijgen. Ik vind het geen must meer om mezelf dat koste wat het kost toch aan te leren. Ik mág punten hebben die me niet liggen vind ik. Dat toegegeven te hebben gaf me een enorme opluchting; een gevoel van vrijheid. Eerlijk naar mezelf zijn voelt heel fijn aan. Ik begin zo waar zelfs vriendschap naar mezelf te ontwikkelen, iets geheel nieuws, want ik heb voor zover ik me kan heugen nooit met mezelf door een deur gekund. Nu de laatste tijd merk ik, ook aan het observeren van mijn evenbeeld Esmee, dat ik een leuk persoon ben. Niet alleen in doen en laten, maar ook in combinatie met mijn uiterlijk, wat in het verleden altijd een issue voor me was. Ik zie vaker dan me lief is hoofden draaien op straat als ik met Cabbie voorbij wandel.

Mijn GGz-casemanger Fabienne, alsmede mijn psychiater Wilfred zijn heel tevreden over mijn herstel na de kraambed psychose. Er wordt zelfs gepraat over 'uitschrijven'. De enige reden waarom Wilfred en Fabienne dit nog niet doen is omdat de omgangsregeling met Esmee nog niet geheel is afgestemd op mijn wensen. Zodra hierin stabiliteit is bereikt gaat het er eindelijk van komen, na dertien jaar in het GGz-systeem te hebben gezeten: afscheid van het therapie-leven! Ik heb alvast van Wilfred een schrijven ontvangen waarin hij verklaart dat er geen psychiatrisch toestandsbeeld meer aanwezig is bij me. Dit bewijs komt me goed uit in het kader van de omgangsregeling, dat behoeft verder geen uitleg. De thuisbegeleiding van Anika bevindt zich eveneens in de afbouwfase. Nog max. een jaar gaat haar ondersteuning duren en dan sta ik weer volledig op mijn eigen benen. Het voelt een beetje alsof ik in het eindexamenjaar van de middelbare school zit, zo uitgelaten voel ik me. Aan 13 jaar met vallen en opstaan ploeteren komt een einde.

De laatste 3 jaren moet ik zeggen was het voor mij makkelijker om vol te houden mezelf te herprogrammeren, omdat ik nu moeder ben. Esmee is voor mij dé enige reden dat ik door wil met leven. Voor haar komst zou ik het geen ramp hebben gevonden om vroegtijdig komen te overlijden op een natuurlijke manier, dan wel door mezelf in scene gezet. Esmee is een wonder, op zo veel verschillende manieren. Ze heeft mijn leven gered, zonder dat ze dat zelf nog beseft. Dat is in mijn ogen 'Cinta Sejati' = ware liefde.

[aw]