Echo

Lief dagboek,

Na mijn laatste menstruatie hebben we besloten om proberen zwanger te worden.
Alles in mijn lichaam wilt een kindje, moeder worden, zo veel liefde te geven..

Ik wist dat deze weg niet makkelijk zou zijn. Eerder heb ik de keuze gemaakt om zwanger te worden. Na een jaar wachten, 4 keer een miskraam, had ik het een beetje opgegeven..

Ik had gelijk een app gedownload en mijn temp. opgemeten. Zo wist ik globaal welke week ik meer kans zou hebben. We gingen er voor, met de gedachte dat het nog wel wat maanden zou duren..

De dag dat ik mijn menstruatie moest krijgen, kon ik niet wachten en kocht ik een test. Er was een licht blauw streepje. Zo licht dat ik bang was dat ik me het had verbeeld en dat ik gek was geworden.

3 dagen later.. een heel duidelijk resultaat.. Ik ben zwanger!

Tranen in mijn ogen, een knuffel voor mijn partner. Inmiddels had de hond de test van tafel gepakt en zag het als een speeltje.. ze snapt het niet..

Een paar weken in spanning.. krijg ik een miskraam? Groeit het goed? Klopt het hartje dan wel?
Na een paar weken wachten kregen we de eerste echo.. Ik was bang en huilde al voordat ik de uitslag kreeg. Hormonen en spanning, daar gooi ik het op.

Je zat daar.. klein mensje , in mijn buik.. je hartje klopt. Tranen over mijn wangen en mondkapje. Ik ben verliefd op je, klein mensje.

Ik ben korter zwanger dan gedacht. Over een paar weken opnieuw een echo.. en nu hopen dat je blijft groeien waar je zit..

Lief mensje, blijf groeien. Ik zal voor je zorgen