Detentie

Jullie weten allemaal dat Mozus de cel in moest in december. Hij had op een gegeven ogenblik zelfs G. Spong als advocaat, maar het mocht allemaal niet baten. Hij moest en zou zijn vrijheid 11 maanden moeten inleveren voor zijn wandaden in het criminele circuit die aan het licht kwamen ten tijden van een overval (2/2012) door andere criminelen in zijn woning, waar toen ook de twee zonen, de vriendin van de oudste zoon en Kees de Duits/Hongaarse herdershond, bij aanwezig waren. Moos is toen zo mishandeld dat politie en ambulance ingeschakeld moesten worden, en zodoende werden de verboden middelen, de grote partij geld en een vuurwapen aangetroffen, met alle gevolgen van dien. Je kunt wel stellen dat de levens van alle betrokkenen compleet op z'n kop stonden, inclusief het mijne als 'kind aan huis' bij mijn ex-geliefde Moos. Alle regel dingen heb ik op me genomen, ergens met gevaar voor mijn eigen hachje, maar ik was toen nog geen moeder.

Inmiddels kan ik jullie vertellen, met trots en vreugde in mijn hart, dat oom het uitmuntend doet in detentie en derhalve over twee weken vervroegd vrij zal worden gelaten. Hij is een stuk rustiger en verstandiger geworden daar en, of dat goed is of niet daar gelaten, is nu veranderd in een oprechtere moslim, die zelfs gebedsmomenten in acht neemt. Verder is hij drie weken voordat hij zou moeten gaan zitten gestopt met het roken van weed en/of hasj en is nog steeds vrij van deze middelen. Ik merk aan de man op leeftijd dat hij een stuk minder vergeetachtig en onzeker is, wat vrijwel zeker te maken heeft met deze omslag. Blijvend echter zal zijn nuchterheid niet zijn, want ik ben er getuige van geweest afgelopen weekend, hij heeft de laatste weken weekendverlof, dat hij een 'snoeppakketje' heeft gekocht. Maar enfin. Ik zal me daar verder niet mee bemoeien.

De zoons en ik hebben Mozus waar wij konden bij gestaan in de toch zware maanden in den vreemde. Rondom de kerstdagen ging ik voor het eerst mee met de zoons op bezoek in de gevangenis. Het is een heel ritueel om binnen het complex te komen. Eerst jassen, tassen, sjaals, mutsen en ander los materiaal in een kluis. Dan door de poortjes, die bij mij steeds afgingen op mijn horloge en de hakjes van mijn schoenen, dus ik kwam steeds op kousenvoeten de bezoekersruimte binnen, na eerst nog door diverse deuren te zijn gegaan. Het was ergens best emotioneel om hem daar zo klein en nietig aan te zien komen lopen met twee bewakers en met hem te praten achter een niet al te hoge barrière. Tijdens het praten lette ik op de camera's boven ons die hier en daar in leken te zoomen. Na een uur stipt vertrok Mozus weer met twee cipiers naar zijn cel. Dit was de eerste keer dat ik in een gevangenis geweest was. Hierna volgden nog een aantal bezoekjes.

Ik moet zeggen dat ik hem wel gemist heb de afgelopen maanden, maar dat het toch niet zo misselijkmakend was als dat ik van te voren gedacht heb. Het zal misschien wel een beetje wennen zijn als Moos straks weer volledig thuis is de hele week. Wat ik hoop is dat hij niet meer back in business zal gaan. Dan haak ik af. Ik geloof dat hij daar geen zin in heeft, want hij heeft het over werken als ie weer thuis zal zijn. We zullen zien.

Over mijn geestelijke gezondheid heb ik wat gepost op mijn website. Ik zal de linkjes hieronder zetten. Met Esmee gaat het heel goed. Daarover post ik de volgende keer een en ander.

http://eindeloosmetjaan.weebly.com/blog/recovered

http://eindeloosmetjaan.weebly.com/blog/depression-mania

http://eindeloosmetjaan.weebly.com/blog/still-human