938.

Zondag-avond.

2 weken geleden had ik ineens contact met M. De laatste keer was alweer een hele tijd geleden. Uiteindelijk kreeg ik een vervelend verhaal te horen over C. en dat hij er niet meer is. Een heel vervelend ziekte-proces (of beter gezegd processen). De laatste keer dat ik hem heb gezien was tijdens een workshop kort voordat ik mijn kruisband scheurde.
Paar dagen later ben ik bij K. langs geweest en heb ik nog meer vervelende nieuwtjes te horen gekregen. Het verbindende in onze levens is er niet meer. Daar waar ik mijn Missy heb ontmoet, de vele trainingen, de hele groep is niet meer.

Dit gegeven maakte mij erg verdrietig en deed mij weer hier belanden. Ik ben hier begonnen in 2006 en dat was die tijd.
* Het was confronterend omdat ik al 2,5 jaar bezig ben om weer op een acceptabele manier de dingen weer te kunnen hervatten maar al die dingen (voetbal-groep1 en 2, mijn tennis-maatje en dan dit weer) zijn er nu gewoon niet meer om uiteenlopende redenen.
* Het was pijnlijk omdat het weer iemand minder is en dat het sinds 2020 gewoon veel is wat wegvalt.
* Dit is mD en voor mij is dit een emotionele brainstorm moment. De ene keer met rede en rust en de andere keer een geblaat van emotie die er blijkbaar wel uit moest maar waar ik dan later wel van denk:''poeh, poeh, nou, nou, moest dat nu zo? dat kon toch wel een toontje minder?"
* Titels verzinnen blijft moeilijk
* er komt ook wel weer goed nieuws