Waarom

Ken je dat gevoel
dat gevoel van leegte pijn en verdriet.

Willen verdwijnen in de duisternis van je hart, en het licht in de tunnel de rug toe te keren
en te vallen.
Toegeven aan de stemmen die zeggen dat je zult vallen, fluisterend en zeggend geef op en val neer.
val in de diepte, val tot het licht dovend uit het zicht verdwijnt.

je ziet de middelen, je hebt de kaart. je kent de route naar de vrijheid. om eruit te komen.
maar het kan je niks meer schelen.
je gaat kapot omdat je het niet meer kan ? of wilt

Maar nog steeds.... desondanks alles kan je het licht maar niet negeren.
je kan maar niet los laten waarom je bent begonnen aan de route, ookal wist je dat er een einde zou kunnen zijn.
maar toen...toen hield het mij niet tegen.
Toen wou ik vechten.. toen wou ik gaan waar geen man was door gegaan.
Toen wou ik vliegen en het licht in de armen slaan. en ijverig vast houden aan mijn dromen.
is het mijn verleden... is het de pijn in mijn hart wat maar niet ontsnapt wat sterker is.
of is de lust naar mijn oorpronkelijke doel toch nog waar ik naar verlang.

Ik weet wat ik wil..maar heb mijn vuur verloren....die vuur die ik had om door te streven waar een man zou opgeven.

ik huil ... ik schreeuw... ik raas eindeloos door in mijn pijn.
ik wil door mijn duistere barrier heen breken....
maar wat mis ik...
waar is mijn vuur dat eens was..
waar is mijn boven menselijke kracht ?

Wat ik wil is niet meer helder

waarom kan ik niet ervoor gaan wat houd mijn hart vast en weerhoud mij ervan om mezelf te redden.
en om weer te vechten voor wat ik ooit naar verlang