37332277maar uit bewogenheid probeerde hij zìch ìn

te denken hóe híj zich zou vóelen als hij Channah, zijn twaalfjarige dochter, zou verliezen?! Zèlfs al hàd híj zéven kinderen, geen ènkel kind kòn een ànder vervangen! Hij hield zoveel van hen, dat èlk léven kostbaar & ònvervàngbaar wàs! Hoe moest Yaïr zich dan vóelen, nu zíjn énig kind gestorven was? Wàt zou híj tegen Yehosjoea van Natseret zèggen, als hij te horen kreeg dat het té láát was voor een 'wonder'? 't Verlies van zo'n jong meisje, op wie haar ouders àl hùn hoop gevestigd hadden, was een tragedie té gróót voor woorden...!
'n Vredige dood ná 'n lang, gezegend & vruchtbaar léven was géén èchte ràmp! Nakdimon kende de woorden van Sjlomo ook maar àl te góed: "EEN GOEDE NAAM IS BETER DAN GOEDE OLIE EN DE DAG DES DOODS IS BETER DAN DE DAG VAN IEMANDS GEBOORTE...!" En als farizeeër geloofde Nakdimon dat voor 'n jóód dìt léven níet méér wàs dàn 'n Vóórportaal naar 'n Àndere Wéreld! Èrgens wàchtte er al met al nu zo de MÈNSCH 'n wáár Thuisland, HAOLAM HABA, waar hij/zij/het 'beoordeeld' zóu gaan worden? Maar hóe JÒNGER ÈN díerbaarder, dès te pijnlijker het verlies wàs vóór hèn díe àchterbleven!? Dvorah hàd mèt háár twáálf JÁÁR nog níet véél van 't leven geproefd?! 'n Gróter verlíes kòn Nakdimon zich haast niet voorstellen. De voortijdige dood van dìt énig kìnd had voorgoed alle hoop op een toekomstige vreugde uit het huis van Yaïr verdreven. Met díe gedachten strooide Nakdimon stof over zijn hoofd. Hij zeeg neer i/d schaduw van een grote boom om te treuren. Zijn gedachten voerden hem terug naar zíjn geliefde vrouw, CHADAS! Bij de gedachte aan haar sterfdag schoten zijn ogen VÒL tranen. Kreunend hief hij zijn gezicht op naar de hemel, terwijl 't geweeklaag van de vrouwen de stilte in Kfarnachoem doorbrak. 't Nieuws v/d tragedie verspreidde zich als 'n lopend vuurtje! Al snel waren de weggetjes die naar het huisje van Yaïr leiden vol met mensen. Die dag brachten heel wat vrienden 'n bezoek aan 't huis van Yaïr. Mensen die van Yaïr, Elisjeva en de jonge Dvorah hielden! Per slot van rekening had het meisje twaalf jaar deel uitgemaakt van hun leven? 'n Verdriet van ongekende omvang! 'n Naaste bloedverwante, Marta van Bethaníë, nam gelukkig de touwtjes in handen. De dorpelingen spraken over de ozo ondoorgrondelijke wegen van Adonai Elohim, de HÉÉR der Heren, dé "G d" der 'goden'?! Velen opperden dat het geen toeval dàt Marta & haar broer El'azar nèt op tíjd ìn Kfarnachoem aangekomen waren òm de helpende hand te bieden. Begrafenissen & de 7 dagen van sjivah die daarop volgden, waren dure aangelegenheden. Voor Mor betekende dat die laatste 9 oorlogsmaanden, wat eraan vooraf ging & nog op volgde...