Met mijn volle tas en plantje
Hop, de trein in met mijn volle tas en plantje, zo gaat dat. Een nieuwe werkweek staat voor de deur, mijn allereerste. Ik ga schoonmaken in een bedrijfspand. Spannend vind ik het wel. Welk schoonmaakmiddel hoorde ook weer bij welk doekje? Welke kamers moet ik overslaan, welke vooral niet? Alles wat ik nog wist, heb ik opgeschreven, maar mijn hersens zijn soms net een vergiet...
Laatst had ik een gesprek met mijn vader. Mijn moeder zat erbij. Het ging over mijn scriptie en hoe het ermee ging. Plotseling vraagt mijn moeder: "Wat is uiteindelijk het onderwerp dan geworden?" Ik zeg het. Gespannen houd ik mijn adem in. "Ohh," zegt mijn moeder, "en hoe ga je dat dan bekijken?" "Dat weet ik nog niet precies", zeg ik, "dat moet ik nog precies definiëren." Nul veroordeling klinkt er. Ze vraagt er direct naar.
Dit is wat ik wilde. Ik weet niet of ik me eerder vergist heb in wat ik denk dat ze dacht, of dat ze er eerder nog niet aan toe was om ernaar te vragen, maar ze heeft het gevraagd, gewoon op de man af. Tussen ons is iets geheeld.
Morgen zie ik misschien Antigone weer. Niet dat ik haar veel zal spreken, ik ben van plan langs te gaan bij het café waar ze werkt. Misschien is het rustig en kan ik aan de bar wat met haar praten. Als het druk is, kan ik er rustig in de koelte mijn boek lezen.
Ik ben laatst in nummer 5 begonnen. Het is denk ik voor ouderen geschreven en gaat erg langzaam, dus het is vrij lastig om door te komen. Ondertussen maak ik aantekeningen zodat ik passages gemakkelijk terug kan vinden. Maar erna wacht een geweldig boek, dat is de beloning.
Hop, de trein uit met mijn volle tas en plantje, zo gaat dat. De stad waar ik woon glanst zomers in de warme middagzon. Een nieuwe werkweek staat voor de deur, mijn allereerste.
Laatst had ik een gesprek met mijn vader. Mijn moeder zat erbij. Het ging over mijn scriptie en hoe het ermee ging. Plotseling vraagt mijn moeder: "Wat is uiteindelijk het onderwerp dan geworden?" Ik zeg het. Gespannen houd ik mijn adem in. "Ohh," zegt mijn moeder, "en hoe ga je dat dan bekijken?" "Dat weet ik nog niet precies", zeg ik, "dat moet ik nog precies definiëren." Nul veroordeling klinkt er. Ze vraagt er direct naar.
Dit is wat ik wilde. Ik weet niet of ik me eerder vergist heb in wat ik denk dat ze dacht, of dat ze er eerder nog niet aan toe was om ernaar te vragen, maar ze heeft het gevraagd, gewoon op de man af. Tussen ons is iets geheeld.
Morgen zie ik misschien Antigone weer. Niet dat ik haar veel zal spreken, ik ben van plan langs te gaan bij het café waar ze werkt. Misschien is het rustig en kan ik aan de bar wat met haar praten. Als het druk is, kan ik er rustig in de koelte mijn boek lezen.
Ik ben laatst in nummer 5 begonnen. Het is denk ik voor ouderen geschreven en gaat erg langzaam, dus het is vrij lastig om door te komen. Ondertussen maak ik aantekeningen zodat ik passages gemakkelijk terug kan vinden. Maar erna wacht een geweldig boek, dat is de beloning.
Hop, de trein uit met mijn volle tas en plantje, zo gaat dat. De stad waar ik woon glanst zomers in de warme middagzon. Een nieuwe werkweek staat voor de deur, mijn allereerste.
22 jul 2019 - bewerkt op 22 jul 2019
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 nov 2023 Afbouwen 4: thuiskomen in je hoofd ( 1 )
- O 11 okt 2023 Afbouwen 3 en werken aan een beter functioneren
- O 09 okt 2023 Afbouwen 2
- O 06 okt 2023 Afbouwen ( 2 )
- O 07 aug 2023 Update over het leven
- O 17 mei 2023 Doodmoe
- O 20 sep 2022 Wandelen als medicijn ( 2 )
- O 13 mei 2022 Trouwjurken passen 2 ( 3 )
- O 08 apr 2022 Antigone - reflectie twee jaar later ( 5 )
- O 05 apr 2022 Trouwjurken passen ( 4 )
- O 23 aug 2021 Een bijzonder meisje
- O 12 aug 2021 Maandenlange ruzie
- O 21 apr 2021 Overwegingen rond medicatie 2 ( 2 )
- O 13 apr 2021 Overwegingen rond medicatie ( 3 )
- O 26 feb 2021 Vermoeidheid en nieuwe projectjes ** ( 2 )