klok tikt door
Soms zit ik op de bank en kijk heel even om me heen, alleen maar stilte om me heen en af en toe hoor ik auto voorbij razen, of de zon schijnt in mijn gezicht , dat geeft een warm gevoel, lijkt wel of de zon naar mij lacht , of lijkt wel of ik herboren ben, maar is niet zo, dan opeens denk ik negatief , in een keer kom het in me op, denk ik bij me zelf van, het zal wel dat ik ooit gelukkig zal worden, is niet zo en dan piek ik een traantje op, mijn ogen worden rood van huilen, mijn hart gaat te keer, dan voel de ik weer de pijn.
Ik kan me gewoon niet uiten, of praten met iemand die kan vertrouwen , tegenwoordig kun je niemand meer vertrouwen, is gewoon zo, je probeer vriendelijk over te komen of lachen of behulpzaam te zijn maar toch word je aan de kant gezet, heel mijn leven is bij mij zo gegaan, dan denk ik bij me zelf van laat maar, ik hoef niemand om me heen, elke keer de zelfde liedje om me heen, je word ook beu er van, dat je geen zin meer in heb, dat hoeft ook niet meer, is beter zo dat ik alleen ben.
al die jaren dat ik pijn en verdriet had was niemand naast mij geen steun geen liefde geen warm hand om me heen, niemand gaf iets om me, nu nog steeds niet, alleen maar praatjes om me heen, wijzende vingers naar mij toe, dat is echt niet doen meer, ik probeer mijn leven te leiden maar toch, word het over je gepraat en nog na gewezen ook, diep van binnen ben ik kapot gemaakt, ik laat het niet merken, en ik doe net als of ik gelukkig ben, maar is niet zo, mijn leven is gewoon af gepakt door mijn omgeving en mijn familie
dan zeg ik tegen me zelf van de klok tikt nog steeds door.
Ik kan me gewoon niet uiten, of praten met iemand die kan vertrouwen , tegenwoordig kun je niemand meer vertrouwen, is gewoon zo, je probeer vriendelijk over te komen of lachen of behulpzaam te zijn maar toch word je aan de kant gezet, heel mijn leven is bij mij zo gegaan, dan denk ik bij me zelf van laat maar, ik hoef niemand om me heen, elke keer de zelfde liedje om me heen, je word ook beu er van, dat je geen zin meer in heb, dat hoeft ook niet meer, is beter zo dat ik alleen ben.
al die jaren dat ik pijn en verdriet had was niemand naast mij geen steun geen liefde geen warm hand om me heen, niemand gaf iets om me, nu nog steeds niet, alleen maar praatjes om me heen, wijzende vingers naar mij toe, dat is echt niet doen meer, ik probeer mijn leven te leiden maar toch, word het over je gepraat en nog na gewezen ook, diep van binnen ben ik kapot gemaakt, ik laat het niet merken, en ik doe net als of ik gelukkig ben, maar is niet zo, mijn leven is gewoon af gepakt door mijn omgeving en mijn familie
dan zeg ik tegen me zelf van de klok tikt nog steeds door.
26 feb 2019
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 23 jun 2019 ik heb gehad van turkse gemeenschap ( 3 )
- O 12 apr 2019 constant geef ik me zelfde schuld ( 2 )
- O 27 mrt 2019 ze willen alleen maar profeteren van mij
- O 25 mrt 2019 ik probeer mijn verleden achter me te laten
- O 21 mrt 2019 mijn jeugd is af genomen van mij ( 2 )
- O 20 mrt 2019 Je moet je zelf kans geven om te leven ( 2 )
- O 18 mrt 2019 Verleden kan ik niet achter me laten
- O 18 mrt 2019 doen net als of ze mogen mij ,maar is niet zo ( 2 )
- O 14 mrt 2019 Alleen maar donker wolken boven mijn hoofd ( 2 )
- O 11 mrt 2019 Alleen maar nacht merrie
- O 06 mrt 2019 ik kan mijn verleden niet achter me laten
- O 06 mrt 2019 waarom alleen maar leugens om ons heen
- O 02 mrt 2019 Mijn hoofd zit vol
- O 01 mrt 2019 ik leef met de dag
- O 01 mrt 2019 ik voel me niet echt moeite waard ( 2 )