33855Y2120341'tTweedeProbleemMetDezeTheorie is het

Q
GEBREK AAN BEWIJZEN!
Want wàt voor 'n bewíjs zou ik kunnen hebben dat ik in 'n 'vorig leven'
'n middeleeuwse boer was, 'n Neanderthaler Jager, 'n tyrannosaurus rex of 'n amoebe
(als ik ècht miljoenen Lévens hèb geléid, móet ik op 'n zeker moment ook 'n dinosaurus & 'n amoebe geweest zijn,
omdat MÈNSEN zo ongeveer pas de laatste tweeënhalf miljoen jaar bestaan)? Wíe garandeert mij dat ik in de toekomst
herboren zal worden als cyborg, intergalactisch ruimteverkenner of zelfs maar als kikker? Als ik m'n leven op die belofte baseer,
heeft dàt wel wat weg van m'n huis verkopen in ruil voor 'n gepostdateerde cheque van 'n Bank i/d Wolken! Mensen die betwijfelen
dat er na hun dood ècht zoiets als 'n ziel of geest óverblijft, proberen dus iets ná te laten wat ietwat tastbaarder is? Ik kan bv. 'n gedicht nalaten, of 'n deel vàn m'n kostbare genen? Míjn léven heeft zìn omdat mijn gedicht over 100 jaar nòg wel gelézen zal
kunnen worden of omdat mijn kinderen & kleinkinderen er dàn nog 'zullen kunnen zijn'! En wàt ìs de zìn van hùn léven?
Tja, dàt is hùn probleem, niet 't míjne! De zin v/h leven lijkt dus ook wel wat op 't dóórgeven van een handgranaat
waar de pìn úit is getrokken?! Zodra je hem doorgegeven hebt, ben je veilig!? Helaas wordt die bescheiden hoop
dàt je 'íets zùlt àchterlaten' zelden vervuld. De meeste organismen die ooit hebben bestaan zijn uitgestorven
zònder wàt voor genetische erfenis dan ook achter te laten. Dat geldt bv. voor alle dinosauriërs. Of ook 'n
Neanderthalgezinnetje dat uitstierf toen homo sapiens het overnam. Of de Poolse familie van mijn oma.
In 1934 emigreerde mijn grootmoeder Fanny naar Jeruzalem met haar ouders & twee zussen, maar
de meesten van hun verwanten bleven achter i/d Poolse plaatsjes Chmielnik & Częstochowa...
'n Páár jaar later kwamen de nazi's langs & die roeiden ze uit tot 't laatste kind. Pogingen om
'n culturele erfenis na te laten hebben zelden meer succes. Van mijn grootmoeders Poolse
familie is niets over, alleen 'n paar vervaagde gezichten i/h familiealbum, & nu zij 96 is,
kan zelfs mijn grootmoeder geen namen meer bij die gezichten noemen......
10 feb 2019 - bewerkt op 13 feb 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 78 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende