Zwanger worden - tweede cyclus
Ik heb zoveel behoefte om aan mensen te vertellen dat ik gestopt ben met de pil.
Niet alleen omdat ik uitzinnig ben van vreugde, maar ook omdat ik mijn ervaringen wil delen. Ik wil mijn moeder en zusje vertellen dat ik weer onwijs heftige menstruaties mee maak. Ik wil mijn collega's vertellen dat ze geen idee hebben onder welke omstandigheden ik mijn werk verricht. Ik wil mijn vriendinnen vertellen dat ik geen wijntje meer drink zonder een smoes te gebruiken.
En ik wil vertellen hoe frustrerend het ook gewoon is om ongesteld te worden als je een kindje wil krijgen. Hoe lang wachten nou echt duurt en hoe zeer je geduld op de proef wordt gesteld.
Ik mag trouwens niet klagen. Mijn tweede cyclus is net voorbij na exact 28 dagen. Dus ik mag eigenlijk gewoon heel tevreden zijn.
Stiekem hoop je gewoon dat je bij die zoveel procent zit, of eigenlijk zo weinig procent, die binnen 3 maanden zwanger is. Maar die kans is klein en we hebben geen haast.
Ik probeer me er niet mee bezig te houden en dat gaat goed. Tot je hormonen door je lijf vliegen tijdens je menstruatie natuurlijk, zoals nu.
Maar ik heb niets te klagen hoor. We zijn pas even op weg en er is nog niets aan de hand. Ik ben me er van bewust dat sommige mensen al jaren wachten. Jaren zoals mijn moeder ook ooit deed. Dat niets vanzelfsprekend is en dat we alleen maar kunnen hopen op iets moois, en niet iets kunnen verwachten.
Het is sowieso al heel wat dat we dit met z'n tweeën mogen doen. Zoiets moois en alleen van ons. Ik geniet er gewoon nog even van.
Dus: so far, so good.
Als mijn frustraties te groot worden of we zijn weer een maand verder dan laat ik wel weer van me horen.
Ik kruip weer in mijn bubbel. In bed, voor de tv. En trots op mezelf hoe ik mij door deze (lichamelijk) erg zware dagen heen sleep. Zonder dat iemand iets merkt. Ja daar ben ik echt trots op. Je lichaam is toch maar een bijzonder krachtig ding.
Niet alleen omdat ik uitzinnig ben van vreugde, maar ook omdat ik mijn ervaringen wil delen. Ik wil mijn moeder en zusje vertellen dat ik weer onwijs heftige menstruaties mee maak. Ik wil mijn collega's vertellen dat ze geen idee hebben onder welke omstandigheden ik mijn werk verricht. Ik wil mijn vriendinnen vertellen dat ik geen wijntje meer drink zonder een smoes te gebruiken.
En ik wil vertellen hoe frustrerend het ook gewoon is om ongesteld te worden als je een kindje wil krijgen. Hoe lang wachten nou echt duurt en hoe zeer je geduld op de proef wordt gesteld.
Ik mag trouwens niet klagen. Mijn tweede cyclus is net voorbij na exact 28 dagen. Dus ik mag eigenlijk gewoon heel tevreden zijn.
Stiekem hoop je gewoon dat je bij die zoveel procent zit, of eigenlijk zo weinig procent, die binnen 3 maanden zwanger is. Maar die kans is klein en we hebben geen haast.
Ik probeer me er niet mee bezig te houden en dat gaat goed. Tot je hormonen door je lijf vliegen tijdens je menstruatie natuurlijk, zoals nu.
Maar ik heb niets te klagen hoor. We zijn pas even op weg en er is nog niets aan de hand. Ik ben me er van bewust dat sommige mensen al jaren wachten. Jaren zoals mijn moeder ook ooit deed. Dat niets vanzelfsprekend is en dat we alleen maar kunnen hopen op iets moois, en niet iets kunnen verwachten.
Het is sowieso al heel wat dat we dit met z'n tweeën mogen doen. Zoiets moois en alleen van ons. Ik geniet er gewoon nog even van.
Dus: so far, so good.
Als mijn frustraties te groot worden of we zijn weer een maand verder dan laat ik wel weer van me horen.
Ik kruip weer in mijn bubbel. In bed, voor de tv. En trots op mezelf hoe ik mij door deze (lichamelijk) erg zware dagen heen sleep. Zonder dat iemand iets merkt. Ja daar ben ik echt trots op. Je lichaam is toch maar een bijzonder krachtig ding.
19 jan 2019
- meld ongepast verhaal
-
angel*lost
zaterdag 19 januari 2019 17:29
Spannende tijden! Maarre mag ik vragen waarom je het niet deelt met je omgeving? Collega en ik zijn onderling wel op de hoogte van elkaars stoppen met de pil. En vriendinnetjes weten dat ook. Als t srraks niet lukt kunnen ze er juist voor me zijn... zo zie ik het, én mn enthousiasme delen.
-
SweetGirl
zondag 20 januari 2019 22:30
Het al met iedereen delen kan ook teveel druk met zich meebrengen. Mensen die regelmatig vragen of het al gelukt is. Zou er niet aan moeten denken. Heb het ook voor mezelf gehouden. Ik wens je een positieve zwangerschapstest!
-
Liess
maandag 21 januari 2019 21:11
@angel*lost wat SweetGirle zegt houdt mij inderdaad ook tegen. Maar ik kijk er gewoon ook al jaren naar uit om mijn vrienden en familie te verrassen met het nieuws dat er een kleine op komst is. Ik denk dat ik het wel met iemand ga delen als het over meerdere maanden nog niet gelukt is. Maar nu vind ik dat nog te vroeg.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 jun 2019 Zwanger zijn - week 10 ( 1 )
- O 29 apr 2019 Zwanger worden - week 5
- O 27 apr 2019 Zwanger worden - positieve test ( 3 )
- O 19 jan 2019 Zwanger worden - tweede cyclus ( 3 )
- O 19 dec 2018 Zwanger worden - eerste cyclus ( 1 )
- O 01 nov 2018 Eerste stap ( 1 )
- O 14 okt 2018 Nog 4 weken ( 1 )
- O 07 okt 2018 Plannen ( 4 )
- O 15 sep 2018 Lieve mensen, ( 3 )
- O 13 mei 2014 Relatie
- O 27 mrt 2014 Dagdromen