Terug van weggeweest

Ik was er even niet. Letterlijk misschien ook even niet, uitgecheckt aan alles wat constant was. Ik voel de behoefte niet toe te lichten wat gebeurd is, misschien heb ik nog woorden om toe te lichten wat wel gebeurd.

Ik heb weer last van mijn angststoornis, ik heb paniekaanvallen. Ik heb weer depressie symptomen.

Ik vecht er tegen maar wanneer je beseft dat je tegen jezelf moet vechten is de strijdbijl ophouden veel zwaarder. Woorden om er een expressie aan te geven zijn er niet. De vraag die blijft terug komen, is dit het begin van het nieuwe einde? Gaat het opnieuw gebeuren, zelfs nu ik het mij besef, dat het toch gaat gebeuren?

Ben ik wel wie ik denk dat ik nu ben.
Ik ga toegeven, het verhuizen is zwaarder dan ik had verwacht, liefdesverdriet is ook niet in een dag of een week weg, het barre weer helpt niet mee.

Als ik opschrijf of denk aan alles wat nu tegenzit draait mijn maag zich om, want ik vind het zo'n onzin... Ik wil gewoon dat het weg gaat ik kan niet meer ik ben er heel erg klaar mee.
Ik wil niet de rest van mijn leven met dit ongeluk rondlopen. Maar wat als dit is wie ik ben, is het dan een kwestie van jaren tot ik het opgeef?

'k verdien ook iemand die van mij gaat houden' die houdt mij nu op de been, maar voor hoe lang?
03 jan 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Myrae
Myrae, vrouw, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende