~

Ik had tegen mijn ouders gezegd dat ik vast rond elven weer terug zou zijn, maar het werd half vier. Ik dacht: ik ken vier mensen, dus waarschijnlijk ga ik het niet zo leuk vinden. Maar dat bleek niet zo te zijn.
Het was een feestje van een vriendin van me. Ik had haar jaren niet gesproken, tot een paar maanden geleden, en ik werd gelijk uitgenodigd voor haar verjaardag.

Eerst hing ik wat rond bij de paar mensen die ik kende, miste ik alle bekertjes bij beer pong en dronk ik wat wijn, toen besloot ik om me aan te sluiten bij een viertal jongens dat een pak kaarten had. Ik kende ze niet. Ze kenden mij niet. Maar ik ging gewoon meedoen met het bussen en mensen aanwijzen en ik werd zelf ook aangewezen. Dan drink je, zo werkt het leven. En ik ben de hele avond bij het groepje gebleven.

Het voelde een beetje alsof ik geadopteerd werd. Alsof ik de puppy in de kartonnen doos was, in de regen. Dan zeiden ze dat ik echt 'one of the guys' was en moest ik ze vertellen dat ik eigenlijk geen mannelijke vrienden had. Daarna werd ik gelijk uitgenodigd voor een likeurtje en Lord of the Rings (wel de extended edition) en ik mocht van de bob ook wel mee in de auto naar een oord hier ver vandaan, terwijl ik drie minuten van het feest vandaan woonde. Dat moest ik toch wel effe afwijzen.
Maar het doet me wel goed. Het idee in ieder geval.

Een van de jongens was ook erg aangeschoten en het was net iets te duidelijk dat hij in me geïnteresseerd was. Toen ik naast hem ging zitten, toen zei hij: 'Ohhh, heeeyyy...' op zo'n toon dat ik heel hard moest lachen. En ik werd bij alles betrokken, ook al had ik er niets mee te maken.
'Ja ze gaan stoelendans doen, jij moet meedoen.' werd er dan gezegd.
'Uhhh.... Ik pas.'
'Wil je een broodje?'
'Nee, dankje.'
'Nog iets te drinken?'
Enzovoorts. Dit was wel de eerste keer dat mensen me echt zo interessant vonden.

Ik grapte tegen een andere kerel toen ze weg moesten, dat hij me maar op Facebook moest toevoegen. Toen zei hij: 'Ik had eigenlijk op iets anders gehoopt, maar vooruit.' en nu zit 'ie me op Instagram berichtjes te sturen.
Ga ik eens een keer naar een feest, maak ik gelijk nieuwe contacten.
De rest van het groepje had me ook op Instagram toegevoegd en toen ik dat zag, dacht ik: is dit hoe het voelt om populair te zijn?

Weet je, ook al wordt het helemaal niets en zie ik ze alleen bij het volgende feest, het voelt fijn om gewaardeerd te worden.
Ik vraag me af of ik ook zoveel aandacht had gekregen als ik een stuk lelijker was.
Denk het niet, eigenlijk.
Misschien moet ik vaker mijn lenzen in doen.
30 dec 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende