* Rennen naar de faculteit
Gister en eergisteren heb ik niet gerend. Dat is eigenlijk een dag te lang niet rennen. Maar dat heeft een reden. Want vandaag én morgen moet ik verplicht rennen naar de faculteit en terug. Vandaag had ik maar één uurtje contactonderwijs, maar wel een verplicht practicum. Morgen heb ik juist een bizar lange dag. Maar allebei de dagen moet Vriend werken en dus gaan de hondjes mee met mij.
14.5 kilometer bij elkaar. Net niet mijn normale quotum, maar twee keer kort rennen op een dag valt mij meestal zwaarder dan één keer lang rennen. De hondjes hebben heerlijk kunnen spelen, racen en zwemmen. Roán durft het water wel in, maar durft niet met zijn voetjes van de vloer. Floyd daarentegen zwemt graag keihard achter takken, vogel (oeps) en andere honden aan.
Het gaat goed tussen Vriend en mij. We zijn lief voor elkaar, bespreken veel met elkaar, proberen tijd vrij te maken voor elkaar. Ik voel me geborgen. Gisteren was hij naar de psycholoog gegaan. Hij heeft de meneer verteld dat wij, zoals ieder stel, onze problemen hebben, maar dat hij blij is met hoe we ermee omgaan. Dat kan ik wel beamen. Ik merk wel dat het nog niet zo is als vóór de zomervakantie. Misschien gebeurt dat ook wel niet meer. Daar kan ik wel verdrietig om zijn.
Vriend gaat maandag naar de huisarts. Hij is heel vermoeid de laatste tijd en had meerdere opgezwollen lymfeklieren. Ik vind het gek dat hij dan pas terecht kan. Bij mij gaan er toch wel wat alarmbellen rinkelen bij dit soort klachten. Maar wie ben ik om daar een oordeel over te hebben.
14.5 kilometer bij elkaar. Net niet mijn normale quotum, maar twee keer kort rennen op een dag valt mij meestal zwaarder dan één keer lang rennen. De hondjes hebben heerlijk kunnen spelen, racen en zwemmen. Roán durft het water wel in, maar durft niet met zijn voetjes van de vloer. Floyd daarentegen zwemt graag keihard achter takken, vogel (oeps) en andere honden aan.
Het gaat goed tussen Vriend en mij. We zijn lief voor elkaar, bespreken veel met elkaar, proberen tijd vrij te maken voor elkaar. Ik voel me geborgen. Gisteren was hij naar de psycholoog gegaan. Hij heeft de meneer verteld dat wij, zoals ieder stel, onze problemen hebben, maar dat hij blij is met hoe we ermee omgaan. Dat kan ik wel beamen. Ik merk wel dat het nog niet zo is als vóór de zomervakantie. Misschien gebeurt dat ook wel niet meer. Daar kan ik wel verdrietig om zijn.
Vriend gaat maandag naar de huisarts. Hij is heel vermoeid de laatste tijd en had meerdere opgezwollen lymfeklieren. Ik vind het gek dat hij dan pas terecht kan. Bij mij gaan er toch wel wat alarmbellen rinkelen bij dit soort klachten. Maar wie ben ik om daar een oordeel over te hebben.
14 nov 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 jan 2021 Een kwart eeuw! ** ( 1 )
- O 19 jun 2020 ** Floyd en de pindakaaspot.. ( 2 )
- O 03 jun 2020 ** voor het eerst weer zwemmen ( 2 )
- O 31 mei 2020 ** Studeren in de zon ( 2 )
- O 22 apr 2020 ** Het is weer even geleden! ( 4 )
- O 23 mrt 2020 ** 60 KM voltooid! ( 4 )
- O 06 feb 2020 ** Lekker turbulent ( 2 )
- O 04 jan 2020 ** 24 jaar oud ( 2 )
- O 24 dec 2019 ** Het einde van het jaar ( 2 )
- O 30 nov 2019 ** Update
- O 18 nov 2019 ** Een druk weekje!
- O 10 nov 2019 ** Lekker aan het trainen. ( 3 )
- O 29 okt 2019 ** Posbanktrail en Hera opereren. ( 1 )
- O 14 okt 2019 * Roan castreren, eerste tentamen 18+ ( 1 )
- O 16 sep 2019 ** Verslag week 2 (van de 43) ( 1 )