---

Ik zit hier in het donker te typen. Ik heb al mijn lichten uitgedaan, behalve dat van mijn laptop, want zo werkt technologie. Maar voor het gemak doe ik toch een zaklampje aan.

Zo. Het is net een slaappartijtje dit. Ik in mijn mooie flanellen pyjama, in kleermakerszit. Achter me hangt een roze poster met cupcakes erom. Ik kijk je aan. 'Heb je een crush?' is natuurlijk de eerste vraag. Je giechelt; 'Jaaaa, en jij?'
Nee en ik heb het gevoel dat als je me in de ogen kijkt je alleen de dood ziet.
Welkom.


Ik begin me steeds meer af te vragen of ik toch moet gaan tinderen. Maar aan de andere kant weet ik dat ik zeker niet moet gaan tinderen. In ieder geval niet nu. Ik heb geen zin in mannen. Maar toch heb ik zin in mannen. Maar niet op een gezonde, laten-we-een-normale-en-goede-relatie-beginnen-manier. En ik denk ook niet dat ik op Tinder mannen vind die goed voor me zijn. Snap je?


Ik vraag me af in hoeverre het beeld klopt, dat elke vrouw een beetje biseksueel is. In theorie zou ik, als ik op vrouwelijke mannen val, ook op mannelijke vrouwen moeten vallen, toch? Ik heb echt de behoefte om gewoon op vrouwen over te stappen. Vrouwen lijken me zoveel meer begripvol en open en eerlijk.
Een probleempje: volgens mij ben ik hetero. Ah, het leven zit niet mee. Knipoog.


Ik weet niet waarom ik zo'n behoefte aan aandacht en liefde heb terwijl ik pakweg een maand geleden had vastgesteld dat ik beter tijd kon investeren in vriendschappen. Vriendschappen zijn voor altijd, vriendjes dumpen je na een halfjaar omdat je vervelend bent, net als je aan het vertellen bent hoe leuk ze zijn en hoe je met ze op vakantie wilt.


Vandaag heb ik de sleutels van mijn kamer ingeleverd en ben ik er vandoor gegaan. Vaarwel kamer. Vaarwel wijk. Vaarwel Utrecht. Oké, tot volgende week, Utrecht. En misschien kom ik ooit nog in die wijk. Ik weet het allemaal niet. Ik ga er even lekker afstand van nemen.


Ik ben een beetje gebroken, maar wel op zo'n manier gebroken dat ik het gevoel heb dat ik nu in staat ben om er overheen te komen en dat gevoel had ik eerst niet. Dus hé.
App je ex dat je ze mist terwijl je eigenlijk wel weet dat ze niet hetzelfde voelen. Het is goed voor je.
Nee, doe maar niet.


Mijn grote bed staat nu hier in mijn kamer. Hij stond nog de hele tijd in Utrecht. Maar nu kan ik weer genieten van mijn grote bed. Mijn zachte roze deken. Mijn grote haaienknuffel van de Ikea die niet in mijn eenpersoonsbed paste, maar ik bleef het toch proberen. En erin slapen. Wel in mijn eentje.
Ik bedoel, samen met mijn grote haaienknuffel.
02 nov 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende