Borderline
Er is veel gebeurd de laatste tijd. Nadat ik naar de crisisdienst moest en per direct intensieve thuisbegeleiding zou krijgen, is er veel onduidelijkheid geweest. Volgens mij heb ik wel weer een stuk of tien hulpverleners gesproken afgelopen twee weken die ik nog niet kende. Kan me dan ook geen enkele naam meer herinneren. Een hoop ervan waren psychiaters. Sommige gesprekken waren oke, andere waren een groot drama en zorgden voor veel verwarring.
Vorige week had ik dus gesprek met één van de psychiaters. Per direct de dosis antidepressivum verhogen, oftewel maximale dosering. Gevolg was dat ik de volgende dag stoned op stage zat. Oeps. Heb er gelukkig wel om kunnen lachen met mijn mentor. Heb het idee dat deze verhoging wel helpt om iets minder labiel te zijn.
Gisteren had ik een gesprek met een andere psychiater en een begeleider die eigenlijk de thuisbegeleiding zou komen doen. Zij twijfelden of deze begeleiding wel passend is en ook ikzelf had mijn twijfels. Het houdt drie weken intensieve begeleiding in, met eventuele verlenging van drie weken. Heel leuk allemaal, maar in drie weken tijd kan ik nog niet iemand zo vertrouwen dat ik er een open en eerlijk gesprek mee kan voeren. Hoe dan ook, de psychiater vroeg of ik wel eens van de term 'borderline' had gehoord. Ja dat heb ik zeker. Rond mijn zestiende waren er ook al wat vermoedens van borderline, maar wegens mijn leeftijd hebben ze 'bedreigde persoonlijkheidsontwikkeling' in mijn dossier gezet. De psychiater zei dat hij een sterk vermoeden heeft van borderline en dat ik hier behandeling voor nodig heb. En dat ik iemand heb waar ik altijd op terug kon vallen, maar zelf gaf ik al aan dat mijn huidige psycholoog die persoon is en dat ik daar dus ook niet wil stoppen.
Plannen voor nu zijn eventueel onderzoeken voor borderline, maar eigenlijk was de psychiater er al behoorlijk zeker van. Verder neemt de psychiater contact op met mijn psycholoog om te informeren in hoeverre ze behandeling voor borderline kan bieden. Hij zou graag zien dat ik DGT krijg. Helemaal nieuw is het niet, heb eerder ERT, CGT en stukjes DGT gehad. Maar wellicht zou dit nog wel kunnen helpen. Als mijn psycholoog de DGT niet kan bieden, dan blijf ik bij haar voor alle andere dingen en krijg ik binnen de andere instelling (van de crisisdienst) een interne verwijzing.
Denk niet dat ik onderzoek wil laten doen voor borderline. Het heeft zo'n negatief, slecht imago. Vind dat best wel lastig. Maar ik herken wel heel veel van mezelf erin. Verlatingsangst, impulsief gedrag, behoorlijke stemmingswisselingen, drang tot zelfbeschadiging, mensen die te dichtbij komen onbewust op afstand houden, overlopen met emoties (frustratie en verdriet) en het zwart/wit-denken. De enige dingen die ik niet herken zijn het dissociëren en het hebben van instabiele relaties. De meeste mensen die ik om me heen heb daar heb ik een stabiele relatie mee. Al komt het misschien ook omdat ik het enorm getroffen heb met de mensen om me heen, die laten me niet zomaar los ook al duw ik ze soms even wat verder van me weg.
We zullen wel weer zien hoe dit verder afloopt. Hoop op een goede behandeling die eindelijk echt goed aanslaat.
Vorige week had ik dus gesprek met één van de psychiaters. Per direct de dosis antidepressivum verhogen, oftewel maximale dosering. Gevolg was dat ik de volgende dag stoned op stage zat. Oeps. Heb er gelukkig wel om kunnen lachen met mijn mentor. Heb het idee dat deze verhoging wel helpt om iets minder labiel te zijn.
Gisteren had ik een gesprek met een andere psychiater en een begeleider die eigenlijk de thuisbegeleiding zou komen doen. Zij twijfelden of deze begeleiding wel passend is en ook ikzelf had mijn twijfels. Het houdt drie weken intensieve begeleiding in, met eventuele verlenging van drie weken. Heel leuk allemaal, maar in drie weken tijd kan ik nog niet iemand zo vertrouwen dat ik er een open en eerlijk gesprek mee kan voeren. Hoe dan ook, de psychiater vroeg of ik wel eens van de term 'borderline' had gehoord. Ja dat heb ik zeker. Rond mijn zestiende waren er ook al wat vermoedens van borderline, maar wegens mijn leeftijd hebben ze 'bedreigde persoonlijkheidsontwikkeling' in mijn dossier gezet. De psychiater zei dat hij een sterk vermoeden heeft van borderline en dat ik hier behandeling voor nodig heb. En dat ik iemand heb waar ik altijd op terug kon vallen, maar zelf gaf ik al aan dat mijn huidige psycholoog die persoon is en dat ik daar dus ook niet wil stoppen.
Plannen voor nu zijn eventueel onderzoeken voor borderline, maar eigenlijk was de psychiater er al behoorlijk zeker van. Verder neemt de psychiater contact op met mijn psycholoog om te informeren in hoeverre ze behandeling voor borderline kan bieden. Hij zou graag zien dat ik DGT krijg. Helemaal nieuw is het niet, heb eerder ERT, CGT en stukjes DGT gehad. Maar wellicht zou dit nog wel kunnen helpen. Als mijn psycholoog de DGT niet kan bieden, dan blijf ik bij haar voor alle andere dingen en krijg ik binnen de andere instelling (van de crisisdienst) een interne verwijzing.
Denk niet dat ik onderzoek wil laten doen voor borderline. Het heeft zo'n negatief, slecht imago. Vind dat best wel lastig. Maar ik herken wel heel veel van mezelf erin. Verlatingsangst, impulsief gedrag, behoorlijke stemmingswisselingen, drang tot zelfbeschadiging, mensen die te dichtbij komen onbewust op afstand houden, overlopen met emoties (frustratie en verdriet) en het zwart/wit-denken. De enige dingen die ik niet herken zijn het dissociëren en het hebben van instabiele relaties. De meeste mensen die ik om me heen heb daar heb ik een stabiele relatie mee. Al komt het misschien ook omdat ik het enorm getroffen heb met de mensen om me heen, die laten me niet zomaar los ook al duw ik ze soms even wat verder van me weg.
We zullen wel weer zien hoe dit verder afloopt. Hoop op een goede behandeling die eindelijk echt goed aanslaat.
31 okt 2018
- meld ongepast verhaal
-
msmiller
donderdag 01 november 2018 12:37
Ik had ook al heel lang het vermoeden dat ik Borderline had, naast mijn dwang. Maar ik kreeg altijd te horen dat ik er "trekken" van had. Totdat mijn psychiater mij de VERS training aanraadde. Alles viel ineens zo op zijn plek. Ja, het is voor mensen met borderline, maar in de training noemen ze het"Emotie-Regulatie-Stoornis. Dat vind ik eigenlijk veel meer passen. Het destructieve gedrag komt ook grotendeels voort uit het niet weten gezond om te gaan met emoties. Ik herken mezelf ook niet in het dissociëren, misschien is dat meer iets voor mensen die zich uiten in agressie? Het "zwart voor de ogen"? Alhoewel, als ik dit lees: https://www.dimence.nl/psychische-problemen/dissociatieve-stoornis
herken ik dat ik soms zo ver van mijn emoties af kan staan dat ik niet eens weet wat ik voel. Ik voel soms mijn eigen boosheid niet. En bij zelfbeschadiging voel ik geen pijn.
Anyway... ook al heeft het een negatieve naam, probeer het niet zo te zien. Soms helpt een "stempeltje" om jezelf beter te begrijpen en alles een plekje te geven. Veel sterkte en ik hoop dat je een passende behandeling vindt!
-
BED (opgeheven op 05-01-2023)
donderdag 01 november 2018 17:30
Ik kan me voorstellen dat je er even van schrikt, zeker gezien het stigma dat op Borderline rust. Maar waarom zou je je niet willen laten testen? Want misschien is dit juist wel het antwoord op de vragen die er zijn. Een diagnose helpt om een juiste behandeling te vinden. En tegenwoordig bestaan er heel goede behandelingen voor mensen met BPS, zoals schematherapie of DGT. En wat nou als je daarmee dan de wortels van alle problemen aanpakt, dus ook de eetstoornis en ook het automutileren en de depressies? Wat nou als een eventuele BPS een soort van de paraplu is waar de eetstoornis en het automutileren en de depressies onder hangen, dat dat juist de symptomen zijn? En stel dat je dan een behandeling kunt vinden voor de BPS, en dat je daarmee dan ook de symptomen aanpakt? Hoe zou dat dan voor je zijn? Wat zou dat uitmaken voor je gevoel van geluk? En zou dat voor jou dan verschil maken en misschien wel een reden zijn om te onderzoeken of er misschien inderdaad sprake is van een BPS? Zoals ik het lees biedt het juist alleen maar kansen, kansen dat je je uiteindelijk fijner voelt en dat je misschien wel kunt herstellen want ik geloof er echt in dat de juiste therapie het verschil kan maken tussen wel of geen herstel.
Dapper dat je erover schrijft en veel sterkte! -
Pelientje
woensdag 07 november 2018 17:08
Sorry sorry sorry dat ik zo lang niet gereageerd heb @msmiller en @BED
Ik waardeer jullie reacties echt enorm.
msmiller, Ik heb inderdaad vaker van VERS gehoord en ben zelf in mijn traject al veel bezig geweest met onder andere emotie-regulatie trainingen. Het stempeltje 'emotie-regulatiestoornis' staat ook in mijn dossier. Ik kan me er wel in vinden, maar er is meer dan het reguleren van de emoties. Het denken en doen in uitersten, het op afstand houden van mensen, verlatingsangst, drang om mezelf kapot te maken, dat zijn dingen waar ik ook geregeld tegenaan loop en die niet direct terug te wijzen zijn op een emotie-regulatiestoornis. Dankjewel. Ja ik probeer me ook maar niet teveel van de naam aan te trekken. Bovendien, mocht ik me toch laten onderzoeken en de diagnose komt eruit dan ben ik niet verplicht om het openlijk tegen iedereen te vertellen.
BED, dat is ook zo. Schematherapie ben ik inmiddels al begonnen. DGT kan ik waarschijnlijk ook krijgen, ook zonder het stempeltje. En mochten er toch nog moeilijkheden zijn dan kan ik het alsnog laten testen. Wel bijzonder hoe jij bps met die paraplu vergelijkt. Het zou inderdaad heel goed kunnen dat het er allemaal onder hangt. Als ik beter met de borderline symptomen om kan gaan, dat de andere dingen dan ook minder worden. Lastige is dan weer dat er boven die paraplu een grote wolk hangt met nare ervaringen uit het verleden en een negatief zelfbeeld. Dus dat moet ook worden aangepakt. Maar je hebt zeker wel een punt. Dankjewel
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 jan 2020 Terug van weggeweest!! ( 3 )
- O 30 apr 2019 eventjes kort ( 3 )
- O 16 feb 2019 We gaan er weer tegenaan ( 4 )
- O 14 feb 2019 Blog seksueel misbruik ( 3 )
- O 03 feb 2019 *boswandeling & eetstoornis ( 10 )
- O 17 jan 2019 In tweestrijd met mezelf
- O 17 dec 2018 Strijd om gewicht ( 15 )
- O 27 nov 2018 Met vallen en opstaan ( 1 )
- O 07 nov 2018 Anorexia eetclub ( 5 )
- O 31 okt 2018 Borderline ( 3 )
- O 31 okt 2018 Dag lief maatje ( 2 )
- O 27 okt 2018 Veel gesprekken ( 2 )
- O 17 okt 2018 Wat een giller - NS ( 1 )
- O 15 okt 2018 Piercing, Lion King en Walibi ( 4 )
- O 29 sep 2018 Update hap, therapie en stage ( 12 )