Fysiek contact

Ik mis het, ik wil het. Tegen iemand aan kunnen liggen, knuffelen met iemand. De aanwezigheid van een persoon. Ik verlang ernaar. Al tijden, maar vandaag zo erg, dat ik erom heb liggen janken. Super zeg, ga hierom zitten huilen...
Op zulke momenten mis ik mijn ex. EN dan moet ik mijn brein toespreken, nee je mist hem niet, je mist het fysieke contact. Meer niet.
Wel gek, dat een persoon ervoor kan zorgen dat je enorm veranderd. Van nooit aangeraakt te willen worden, naar er ´verslaafd´ aan raken. Ik vervloek hem erom, maar tegelijkertijd ben ik hem er dankbaar voor. Zonder hem had ik niet geweten hoe fijn het kan zijn. En wat voor vloek het met zich meebrengt, als je het tijden niet ontvangt en kunt geven.