hap alweer

Ja mensen. Het spijt me. Het is vandaag alweer gebeurd.

Ik wilde het oprecht niet doen vandaag. Had me echt voorgenomen om me in ieder geval dit weekend in te houden, afleiding te zoeken indien nodig. Tot ik in de trein naar school zat en er een voorvalletje was geweest. Niet zoveel zin om dat verder uit te leggen, is ook niet belangrijk. Iemand had iets gedaan wat ik niet zo leuk vond. Bij mij kwam het honderd keer harder binnen. In eerste instantie was ik heel boos. Bij station Arnhem Centraal, op de helft van de route naar school, stapte ik uit om gelijk weer de trein naar huis te pakken. Terwijl ik wachtte op de trein naar huis volop in huilen uitgebarsten. Nog met wat mensen erover gehad via de app en zij steunden me allemaal, maar het gevoel ging niet weg. Dit was gewoon net even iets teveel op het moment.

Ik kwam thuis en mijn ouders zaten in de tuin, vroegen gelijk waarom ik nu alweer thuis was. Kei hard in janken uitgebarsten. Half uur in de armen van mijn moeder zitten janken. Ze vroeg wat ze voor me kon doen, maar dat is zo lastig. Mensen kunnen niet veel voor me doen, alleen maar er zijn voor me. Maar de drang was dus nog steeds heel sterk aanwezig. Zodra m'n moeder naar beneden ging, ging het mis. In paniek zei ik sorry tegen mijn moeder en vroeg of ze de huisarts wilde bellen. Papa belde naar de huisarts en de huisarts zei dat ik gisteren ook al was geweest. Kut. Betrapt.

Ik wilde alleen naar de huisarts, maar mijn vader drong erop aan dat hij mee zou gaan. Vet ongemakkelijk. Had een andere huisarts, een nieuwe man. Hij vroeg wat er was gebeurd. "Dat zal je vast al wel weten." reageerde ik. Moesten uiteindelijk zeven hechtingen worden gezet. "Ik pak even de verdoving hoor.", zei hij, waarop ik gelijk aangaf dat ik geen verdoving wil. Tijdens het hechten kon ik dan toch nog wel lachen, was weer beetje bijgekomen. De huisarts leidde me af door wat vragen te stellen over wat ik van het weekend ging doen. Dit keer waren er iets van twee hechtingen die wel even flink pijn deden bij het zetten. Het is nu een paar uur later en ik voel ze nog. Lopen doet pijn en traplopen helemaal. Achteraf nog kort gepraat wat nu, mijn ouders willen namelijk voor thuis extra hulp. De arts zou maandag gaan overleggen met de praktijkondersteuner dus we zullen het zien. Eenmaal terug van de huisarts ook nog even gebeld met mijn therapeut.

Sorry. Alweer. Zal dit weekend afleiding opzoeken. Voor nu ben ik weer even opgelucht en kan ik er weer tegenaan.

14 sep 2018 - meld ongepast verhaal

Pelientje, vrouw, 26 jaar

BED (opgeheven op 05-01-2023) vrijdag 14 september 2018 17:49
Wat naar voor je lieve Pelientje. Wat goed dat je ouders nu op de hoogte zijn van hoe het met je gaat en lief dat je vader met je mee ging. Veel sterkte
LilAngel vrijdag 14 september 2018 18:18
Sterkte Pelientje
KleintjeXx vrijdag 14 september 2018 20:22
Sterkte pelientje
mariarita vrijdag 14 september 2018 21:17
Veel sterkte
Pelientje zaterdag 15 september 2018 00:17
@BED @LilAngel @KleintjeXx @mariarita
Bedankt voor de lieve reacties. Moet hier even doorheen komen, maar het komt echt wel weer goed.
NewGirl zaterdag 15 september 2018 00:32
weet dat je een heleboel lieve mensen om je heen hebt die je steunen en willen helpen.
PoesEnKat zaterdag 15 september 2018 01:26
Sterkte Pelientje
Wat naar voor je.
Uit je verhalen lees ik dat er zoveel mensen om je geven! Samen sta je sterk
Opzoek65 zaterdag 15 september 2018 05:54
We denken aan je!
Eregorn zaterdag 15 september 2018 17:36
Pelientje zaterdag 15 september 2018 18:38
Jullie zijn zo lief
@NewGirl @PoesEnKat @Opzoek65 @Eregorn
msmiller zondag 16 september 2018 00:55
Heel veel sterkte, en vergeef jezelf, door jezelf ook hiervoor af te straffen help je jezelf niet. Ik heb net een half jaar VERS-training achter de rug en deze gedachtengang heeft mij heel erg geholpen. Ook hielp het om te beseffen dat elke keer dat ik mezelf pijn deed, ik mezelf eigenlijk een stap terug duwde. Het werkt echt alleen maar averechts. Maar dat betekent echt niet dat je boos op jezelf moet worden als het wel misgaat. Wees lief voor jezelf! Sterkte!
Pelientje zondag 16 september 2018 11:20
Dankjewel @msmiller
mirkku maandag 17 september 2018 09:34
Lief van je ouders, echt. Geeft niks dat je af en toe armen nodig hebt om in uit te huilen. Op een gegeven moment leer je vast wel iets 'gezondere/ minder destructieve' manieren v an omgaan met tegenslag! Inderdaad, wees lief voor jezelf nu en eh, verzorg je littekens ook goed ok?
Pelientje maandag 17 september 2018 18:11
@mirkku dankjewel. Ja ik ben er ook drie jaar lang mee gestopt dus weet ook dat het mogelijk is. En toch blijft het een verslaving waar ik nu dus in terug ben gevallen. Ja ik verzorg ze wel goed.
grapjas dinsdag 18 september 2018 18:59
Och Eline, wat naar om te lezen dat je een terugval hebt gehad. Gezien al het gebeuren van de laatste periode niet heel raar misschien, leuk is anders. Toch vind ik dat je trots op jezelf kan en misschien wel moet zijn, 3 jaar is op z'n minst toch een 1000 dagen op. Zet dat eens af naar je beginperiode hier op md, zie hoe je gevochten hebt en hoe je gegroeid bent in alles. Zoals met elke verslaving is een terugval zo goed als onvermijdelijk, zolang je maar vaker opstaat dan dat je valt is dat in mijn ogen niet heel erg hoor. Als lezer van het eerste uur Eline, ik ben trots op je. Sterkte en beterschap. 💋♥️

O 15 jan 2020 Terug van weggeweest!! ( 3 )
O 30 apr 2019 eventjes kort ( 3 )
O 16 feb 2019 We gaan er weer tegenaan ( 4 )
O 14 feb 2019 Blog seksueel misbruik ( 3 )
O 03 feb 2019 *boswandeling & eetstoornis ( 10 )
O 17 jan 2019 In tweestrijd met mezelf
O 17 dec 2018 Strijd om gewicht ( 15 )
O 27 nov 2018 Met vallen en opstaan ( 1 )
O 07 nov 2018 Anorexia eetclub ( 5 )
O 31 okt 2018 Borderline ( 3 )
O 31 okt 2018 Dag lief maatje ( 2 )
O 27 okt 2018 Veel gesprekken ( 2 )
O 17 okt 2018 Wat een giller - NS ( 1 )
O 15 okt 2018 Piercing, Lion King en Walibi ( 4 )
O 29 sep 2018 Update hap, therapie en stage ( 12 )

vorige volgende