Ik ben een wrak
Ik ben ruim 14 uur verder.
Na het telefoongesprek waren er enorm veel tranen. Ik heb wel een uur op de grond gezeten, nog een uur op de bank. Ik had de tuin leeggemaakt (de was, cavia's, tuinmeubels) en had mij aangekleed. Nog een half uur later ben ik in de auto gestapt om gewoon maar onderweg te zijn. Ik strandde op een weg langs een bos. Ik stopte, deed mijn schoenen uit, stoel achterover, voeten op het dashbord en begon te luisteren naar de radio.
Ik zat er weer een half uur.
Emotioneel was ik zo uitgeput dat er geen traan meer was om te laten vallen. Ik ben doorgereden naar een vriendin. Vanuit haar huis zijn we gaan lopen. Gewoon gaan lopen. Misschien zouden we de sterrenregen nog zien. De sterrenregen die ik met hem zou gaan zien. Er waren alleen maar wolken.
We liepen en liepen. Angst kon ik zelfs niet meer voelen, zo uitgeput. We liepen zonder verlichting het bos in. Het is daar echt heel donker. We hebben ruim 3 uur gelopen. We zaten een tijdje op een open veld en gingen terug.
We hebben gepraat. Over wat er was gebeurd, maar ook andere dingen zoals slechte films en je beste dronken zelf. We hadden en slush puppy om ons gehydrateerd te houden.
Ik ging weer naar huis. Auto rijden was eigenlijk geen doen. De energie was weg en zo reed ik op mijn dooie gemak naar huis. Thuis was er een klein moment van pijn. Geen verdriet, want dat is op.
40 minuten geleden ben ik wakker geworden. Ik voel me gaar, emotioneel verloren en vooral alleen. Precies zoals het was en zoals het hoort. Hij heeft mij gekwetst en pijn gedaan en er is niets wat dat kan veranderen. Ik heb een telefoon loze dag vandaag. Misschien ga ik wel foto's maken of rij ik mezelf naar een rustige plek om daar uren lang te zitten en te luisteren naar de natuur.
Na het telefoongesprek waren er enorm veel tranen. Ik heb wel een uur op de grond gezeten, nog een uur op de bank. Ik had de tuin leeggemaakt (de was, cavia's, tuinmeubels) en had mij aangekleed. Nog een half uur later ben ik in de auto gestapt om gewoon maar onderweg te zijn. Ik strandde op een weg langs een bos. Ik stopte, deed mijn schoenen uit, stoel achterover, voeten op het dashbord en begon te luisteren naar de radio.
Ik zat er weer een half uur.
Emotioneel was ik zo uitgeput dat er geen traan meer was om te laten vallen. Ik ben doorgereden naar een vriendin. Vanuit haar huis zijn we gaan lopen. Gewoon gaan lopen. Misschien zouden we de sterrenregen nog zien. De sterrenregen die ik met hem zou gaan zien. Er waren alleen maar wolken.
We liepen en liepen. Angst kon ik zelfs niet meer voelen, zo uitgeput. We liepen zonder verlichting het bos in. Het is daar echt heel donker. We hebben ruim 3 uur gelopen. We zaten een tijdje op een open veld en gingen terug.
We hebben gepraat. Over wat er was gebeurd, maar ook andere dingen zoals slechte films en je beste dronken zelf. We hadden en slush puppy om ons gehydrateerd te houden.
Ik ging weer naar huis. Auto rijden was eigenlijk geen doen. De energie was weg en zo reed ik op mijn dooie gemak naar huis. Thuis was er een klein moment van pijn. Geen verdriet, want dat is op.
40 minuten geleden ben ik wakker geworden. Ik voel me gaar, emotioneel verloren en vooral alleen. Precies zoals het was en zoals het hoort. Hij heeft mij gekwetst en pijn gedaan en er is niets wat dat kan veranderen. Ik heb een telefoon loze dag vandaag. Misschien ga ik wel foto's maken of rij ik mezelf naar een rustige plek om daar uren lang te zitten en te luisteren naar de natuur.
13 aug 2018
- meld ongepast verhaal
-
Opzoek65
maandag 13 augustus 2018 12:46
Lieve Myrae,
Dit doet heel erg zeer! En je doet t hartstikke goed door naar een vriendin te gaan en alles uit te spreken! Je zult merken dat je nog heel veel emoties gaat krijgen: verdriet, maar ook woede en boosheid! op hem, misschien op jezelf, op de wereld!
Doe géén gekke dingen! Ga inderdaad naar een vriendin of familie toe! Met rouw moet je niet de hele tijd alleen zijn!
Heel veel sterkte!
ps: en dingen opschrijven voor jezelf of je LL helpt ook!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 sep 2023 We zoeken allemaal
- O 24 mei 2021 <>
- O 17 mei 2021 Wat ben ik
- O 16 mei 2021 Depressie relapse?
- O 09 mei 2021 Ik ben hier al zo vaak geweest
- O 08 jan 2020 het leven begint weer ( 1 )
- O 06 dec 2019 Het is veel ( 1 )
- O 26 nov 2019 Let's do it
- O 16 nov 2019 Ik geef mij gewonnen ( 2 )
- O 11 nov 2019 Nog even stil
- O 03 nov 2019 Hou vast hoor
- O 04 sep 2019 Easy ( 1 )
- O 05 aug 2019 Fundamenteel jezelf in de weg zitten ( 1 )
- O 09 jul 2019 Zal het ooit over gaan?
- O 13 jun 2019 <><>