Het is zo ver

Het gaat gebeuren, ik ga weer op mezelf wonen. Sinds september woon ik weer thuis. Ik wilde direct al weer weg maar de gelegenheid was er niet voor, ik zat niet goed genoeg in mijn vel, het was het moment niet. Nu ben ik er klaar voor en vallen dingen op z'n plek.

Ik ben deze plek ontgroeit, ik ben de mensen genaamd mijn ouders ontgroeit. Er is een reële kans dat ze gaan scheiden en voor die bom ontploft moet ik al lang weg zijn en mijn eigen plekje gevonden hebben want anders heb ik niets meer. Bovendien, als ik weg ben zal ik het leed ook niet zien. Het is weglopen voor problemen maar het is nu mijn tijd.

Ik had eerst genoeg aan mijn hoofd om niet weg te kunnen. Alles is wel opgelost, ik ben mensen die mij de energie niet waard zijn los aan het laten en zo komt er ineens ruimte vrij voor mezelf. Gek hè? Vond ik ook niet.

Ik ben komende 3 weken ook weg van huis, misschien zet ik wel lekker mijn mobiel uit. Heerlijk. Ik voel me niet alleen want ik ben niet alleen maar ik ben wel graag op mezelf. Full focus, lekker praktisch bezig uit mijn hoofd.

11 jun 2018 - meld ongepast verhaal

Myrae, vrouw, 26 jaar

O 27 sep 2023 We zoeken allemaal
O 24 mei 2021 <>
O 17 mei 2021 Wat ben ik
O 16 mei 2021 Depressie relapse?
O 09 mei 2021 Ik ben hier al zo vaak geweest
O 08 jan 2020 het leven begint weer ( 1 )
O 06 dec 2019 Het is veel ( 1 )
O 26 nov 2019 Let's do it
O 16 nov 2019 Ik geef mij gewonnen ( 2 )
O 11 nov 2019 Nog even stil
O 03 nov 2019 Hou vast hoor
O 04 sep 2019 Easy ( 1 )
O 05 aug 2019 Fundamenteel jezelf in de weg zitten ( 1 )
O 09 jul 2019 Zal het ooit over gaan?
O 13 jun 2019 <><>

vorige volgende