.
Als ik even niet oplet, denk ik dat ik mijn opa ruik. Zo ruiken mijn handen, naar de rook van mijn opa's sigaretten. Zo smaakte ook de sigaret die ik tussen mijn vingers gehad heb: het smaakte naar mijn opa. Vreemd, dat een opa "smaken" kan. Het was een eens en niet weer, houd ik mijzelf voor, niet van plan er een gewoonte van te maken. En toch ruikt mijn vest naar fruittabak van de waterpijp van een aantal dagen eerder. En ik schreeuw tegen mijzelf dat ik vrij wil zijn, vrij wil breken. Weg van dit leven. En toch weet ik niet waarom ik dat doe op deze manier.
27 apr 2018 - bewerkt op 01 aug 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 nov 2023 Afbouwen 4: thuiskomen in je hoofd ( 1 )
- O 11 okt 2023 Afbouwen 3 en werken aan een beter functioneren
- O 09 okt 2023 Afbouwen 2
- O 06 okt 2023 Afbouwen ( 2 )
- O 07 aug 2023 Update over het leven
- O 17 mei 2023 Doodmoe
- O 20 sep 2022 Wandelen als medicijn ( 2 )
- O 13 mei 2022 Trouwjurken passen 2 ( 3 )
- O 08 apr 2022 Antigone - reflectie twee jaar later ( 5 )
- O 05 apr 2022 Trouwjurken passen ( 4 )
- O 23 aug 2021 Een bijzonder meisje
- O 12 aug 2021 Maandenlange ruzie
- O 21 apr 2021 Overwegingen rond medicatie 2 ( 2 )
- O 13 apr 2021 Overwegingen rond medicatie ( 3 )
- O 26 feb 2021 Vermoeidheid en nieuwe projectjes ** ( 2 )