Foutje, maar niet mijne... Toch?
Lieve lezers,
Tijd terug schreef ik over mijn ex en dat ik er van baal.
1.5 jaar verder en mis hem nog steeds!
Nou hebben we nog wel contact via de app en hij merkte dat het niet zo goed met me ging... (Gaat ook niet!)
Hij vroeg of ik anders langs wilde komen om me verhaal kwijt te doen en even uit te huilen. Dus dat deed ik.
Want verder wilde niemand luisteren of had niemand het door...
Ik ging naar hem toe, deed me verhaal en barste in krokodillen tranen uit.
Op punt dat ik huilde stond ik op en wilde gaan, maar hij pakte me beet en begon me te troosten... Gewoon een knuffel & zonder woorden. Het voelde zo heerlijk en zo fijn!
Daarna droogde hij me tranen en gaf me een kus op me voorhoofd en zij dat het goed zou komen..
Dat was moment dat ik had moeten gaan. Spullen pakken en de deur uit lopen.
Maar ik bleef!
We hebben daarna nog keer geknuffeld en toen zoende hij me ineens op de mond.
Ik deed niets, ik verstijfde.
HIJ HEEFT EEN VRIENDIN al een jaar!!
Ik lachde het maar dom weg en zei dat dat niet slim was. Ging toen snel zo zitten dat hij me niet echt kon aanraken, maar alles in me schreeuwde om nog een zoen...
Het gebeurde niet meteen.
We hebben eerst verder gekletst en gelachen.
Het voelde fijn en vertrouwd.
Er kwamen niet echt verliefde gevoelens terug, ik had namelijk besloten hem als vrienden te behouden.
Ik had hem soms nodig en hij mij, voor het praten en de knuffels. Meer niet!
En toen kwam hij naast me zitten, streelde me haar en wang. Ik zei hem meerdere keren dit niet te doen en sloeg meerdere keren zijn hand weg.
Toch kreeg hij het voor elkaar me weer te zoenen, langer en intenser.
Ik voelde weer die kriebel van toen, voelde weer de blijdschap en liefde die ik soms zo miste. Ik kon er niets aan doen dan hem terug zoenen..
Toen ben ik maar weg gegaan voor dat het erger werd.. Voordat we iets deden waar we beide spijt van zouden krijgen & ik wellicht nog een schuldgevoel extra.
Thuis kreeg ik van hem een appje.
Dat het hem speet en hij een sukkel was. Hij had het niet mogen doen.
Ik stuurde terug dat ik de sorry accepteer en dat het nooit meer zou gebeuren. Nee is echt nee!!
Geen reactie.
Ik stuurde : "vergeten, vergeven en nog vrienden?"
Hij stuurde: "ja, graag!"
Brok in de keel.
Ik ben hem weer verloren.
3e keer.
Ik val nog steeds voor zijn trucs,
Telkens weer..
Ik zat niet fout,
Maar zit wel met de hartenzeer.
Hij gelukkig,
Ik na even niet meer..
Positief punt is dat ik niets misdaan heb.
Ik ben niet de gene met een relatie en heb hem ervan behoedt.
Zijn daden, zijn fouten is het dan toch?
Of moet ik me dan toch schuldig voelen..
Tijd terug schreef ik over mijn ex en dat ik er van baal.
1.5 jaar verder en mis hem nog steeds!
Nou hebben we nog wel contact via de app en hij merkte dat het niet zo goed met me ging... (Gaat ook niet!)
Hij vroeg of ik anders langs wilde komen om me verhaal kwijt te doen en even uit te huilen. Dus dat deed ik.
Want verder wilde niemand luisteren of had niemand het door...
Ik ging naar hem toe, deed me verhaal en barste in krokodillen tranen uit.
Op punt dat ik huilde stond ik op en wilde gaan, maar hij pakte me beet en begon me te troosten... Gewoon een knuffel & zonder woorden. Het voelde zo heerlijk en zo fijn!
Daarna droogde hij me tranen en gaf me een kus op me voorhoofd en zij dat het goed zou komen..
Dat was moment dat ik had moeten gaan. Spullen pakken en de deur uit lopen.
Maar ik bleef!
We hebben daarna nog keer geknuffeld en toen zoende hij me ineens op de mond.
Ik deed niets, ik verstijfde.
HIJ HEEFT EEN VRIENDIN al een jaar!!
Ik lachde het maar dom weg en zei dat dat niet slim was. Ging toen snel zo zitten dat hij me niet echt kon aanraken, maar alles in me schreeuwde om nog een zoen...
Het gebeurde niet meteen.
We hebben eerst verder gekletst en gelachen.
Het voelde fijn en vertrouwd.
Er kwamen niet echt verliefde gevoelens terug, ik had namelijk besloten hem als vrienden te behouden.
Ik had hem soms nodig en hij mij, voor het praten en de knuffels. Meer niet!
En toen kwam hij naast me zitten, streelde me haar en wang. Ik zei hem meerdere keren dit niet te doen en sloeg meerdere keren zijn hand weg.
Toch kreeg hij het voor elkaar me weer te zoenen, langer en intenser.
Ik voelde weer die kriebel van toen, voelde weer de blijdschap en liefde die ik soms zo miste. Ik kon er niets aan doen dan hem terug zoenen..
Toen ben ik maar weg gegaan voor dat het erger werd.. Voordat we iets deden waar we beide spijt van zouden krijgen & ik wellicht nog een schuldgevoel extra.
Thuis kreeg ik van hem een appje.
Dat het hem speet en hij een sukkel was. Hij had het niet mogen doen.
Ik stuurde terug dat ik de sorry accepteer en dat het nooit meer zou gebeuren. Nee is echt nee!!
Geen reactie.
Ik stuurde : "vergeten, vergeven en nog vrienden?"
Hij stuurde: "ja, graag!"
Brok in de keel.
Ik ben hem weer verloren.
3e keer.
Ik val nog steeds voor zijn trucs,
Telkens weer..
Ik zat niet fout,
Maar zit wel met de hartenzeer.
Hij gelukkig,
Ik na even niet meer..
Positief punt is dat ik niets misdaan heb.
Ik ben niet de gene met een relatie en heb hem ervan behoedt.
Zijn daden, zijn fouten is het dan toch?
Of moet ik me dan toch schuldig voelen..
17 apr 2018
- meld ongepast verhaal
-
6sunshine6
woensdag 18 april 2018 17:27
Je moet je zeker niet schuldig voelen tegenover hun relatie. Als hij zo graag jou zoent moet hij zich schuldig voelen en zich misschien afvragen hoe veel zijn relatie waard is...
Het is wel moeilijk voor jou om hem niet te kunnen vergeten want hij is het niet waard. Wie vreemd gaat zal het de volgende keer ook niet zo snel laten.
Probeer hem te vergeten. Ik weet hoe lastig het is.... Maar wij vrouwen moeten sterker zijn!
-
Lezer
woensdag 18 april 2018 21:07
Je moet je absoluut niet schuldig voelen. Hij geeft jou verdriet erbij. Hij gaat weer vreemd, en jij niet. Veel sterkte wens ik je toe.
-
Dagda
donderdag 19 april 2018 01:46
Bedankt @6sunshine6 en @Lezer.
Het doet me goed te horen dat ik me niet schuldig moet voelen, want gevoel is er wel voor even geweest.
En ondanks dat fijn voelde en het me even weer vlinders gaf. Ben ik nu gaan beseffen dat ik het zonder hem prima red en hem minder tot helemaal niet mis.
Vergeten wat we hadden zou nooit echt lukken, maar hem als persoon gaan vergeten komt wel. -
Lezer
zaterdag 21 april 2018 18:52
Je hoeft het ook zeker niet te vergeten wat er was. Maar straks heb je iets anders waar je aan terug gaat denken.
Omdat er iets nieuws op je pad is gekomen. 
-
Dagda
woensdag 25 april 2018 12:37
@Lezer inderdaad.
Nu gewoon klein beetje na genieten en er verder niet te veel over nadenken.
Hopelijk komt er inderdaad (snel) weer iets op me pad🤗 -
Lezer
woensdag 25 april 2018 20:15
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 16 mrt 2023 Elke keer weer. ( 2 )
- O 30 sep 2022 En daar gaan we weer...
- O 25 jun 2022 Na een keuze nog eens de boel op zijn kop ( 2 )
- O 15 jun 2022 Keuzestress banen ( 2 )
- O 30 mei 2022 Keuze maken / intiuïtie ( 1 )
- O 15 mei 2022 De ongemakkelijkheid
- O 10 apr 2022 Nee zeggen ( 1 )
- O 10 apr 2022 Alles op een rijtje - twijfels ( 1 )
- O 05 apr 2022 Trek het niet...
- O 22 feb 2022 Thuiszitter terug aan de slag
- O 15 feb 2022 Thuiszitter
- O 30 dec 2021 Lief Hart
- O 06 nov 2021 Voelen ze het aan? ( 1 )
- O 21 okt 2021 Jaloers..
- O 19 okt 2021 Birthday