the day after

ik ben net wakker, maar naar beneden gaan durf ik niet.
Mijn stem ben ik kwijt na gisteren.
Dat brandende gevoel in men keel zal ook wel zijn van het roepen,
en ik voelde aan men hart dat ik me te hard heb opgejaagd.

Beneden zit men pleegmama, maar een gesprek aangaan durf ik voorlopig echt niet.
Ik hoorde haar gisteren praten over mij, het deed pijn
ze had het over: 'dat dom jong' 'luie dikzak' etc.
Het doet me pijn te weten dat men eigen pleegfamilie zo over me denkt.

Normaal kan ik in mijn kamer zijn wie ik wil zijn, en is dit men eigen ruimte.
Maar ook dat word mij niet gegund...
Ze komen steeds men kamer binnen en buiten, laten de deur openstaan terwijl het al zo kou is in onze gang.

Ooit zal ik wel naar beneden moeten gaan, en zal ik wel met haar moeten praten.
Maar eerst men diamond painting afwerken!

Diamond painten helpt me nadenken en doet me even alles vergeten!
een serie'tje erbij en hup plakken maar
Ik ben bezig met een prentje die ik van internet plukte.
Nee, niet baby eeyore, maar de cuties versie van eeyore (Disney cutie collectie kan je gewoon intypen in Google en je zal hem wel zien verschijnen)