Therapieland

Vandaag heb ik me aangemeld voor Therapieland op verzoek van mijn psycholoog. Een platform waarbij je opdrachten en therapieën kan volgen en daarbij ook berichten naar je huidige psycholoog kan sturen. ''Het liefst geen noodberichten want ik lees die shit meestal op maandag en donderdag.'' Very well. Ik heb eigenlijk geen idee wat ik ermee moet maar ik hoop dat het helpt ofzo.

Ik heb hem vandaag geprobeerd uit te leggen hoe ik me voel. Ja, het gezeik met de scheiding tussen mijn ouders natuurlijk, maar na lange tijd ben ik daar wel aan gewend geraakt. Ik doelde op de stemmingswisselingen en de reden dat ik school zoveel skip. Meestal gaat het in de ochtend wel goed. Ja duh, moeite met uit bed komen en het überhaupt wakker worden. Maargoed, dan ben ik op school en over het algemeen gaat alles dan wel prima. Eerste twee uur slapen en het derde uur oortjes in proppen. Daarna pauze met mijn vriendengroepje. Hier ligt het punt niet. Maar meestal, na het 4e uur zak ik in. Dan is alles ineens kut en naar en wil ik weg. Het is net alsof ik verstikt wordt. En ik weet niet wat de trigger is. Wist ik het maar. Ik voel me gewoon ineens weer zoals eerst. En soms is dat een paar uur en soms duurt het wel weken. Het is gewoon zo vermoeiend want het komt opeens opzetten en het verpest eigenlijk mijn hele plan. Het enige wat ik dan wil doen is in bed liggen en roken en janken. Maar ja, met een vader zoals de mijne is dat subtiel gezegd geen goed idee. Dus dan maar op de bank zitten en zeggen dat ik uitval had, hopen dat hij er niet achter komt. Ik weet dat het fout is en dat ik het niet moet doen, maar alles is dan zo grijs en ik kan er niets tegen doen. De meeste van de grijze dagen blijf ik wel op school maar dan gewoon met oortjes in en veel tekenen. Ik wil het grijs dat langzamerhand veranderd in duisterheid zoveel mogelijk uitstellen en alleen maar in bed liggen zal daar niet bij helpen.

Verder was de dag wel okay. Ik moet eigenlijk mijn kamer opruimen maar fuck dat