ssdd
Afzonderen is misschien toch niet de beste keus, is gebleken.
Afgelopen nacht was een drama. Gezien alles wat speelt en ik anderen niet wil belasten met mijn drama, het voelt als zielig doen en aandacht vragen. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik iets van mezelf geef, onbeschermd. Iets wat tegen mij gebruikt kan worden. Zo wantrouwend ben ik. Rationeel, weet ik beter maar ik zou zelfs mijn therapeut kunnen wantrouwen.
Na ja, vannacht ging dus mis, dus ik besloot na hele zenuwachtige appjes van vrienden 's ochtends om een paar uur geleden de wereld maar te laten weten dat alles een soort van oké is. Ik voel me nu super kwetsbaar, ik heb het uitgelegd aan de persoon die er recht op had.
Ik heb geprobeerd boven hem te staan, te doen alsof hij geen impact op mij heeft, maar hij heeft het wel en ik heb het toegeven aan mezelf.
Het zal nog wel even duren voor ik er ok meer kan zijn en het ook aan de wereld kan toegeven. Ik ben nou eenmaal niet altijd sterk.
Binnenkort heb ik mijn eerste afspraak bij de haptonoom. Het is iets waar we (ik en mijn psychotherapeut) tegen aan blijven lopen. Alles komt zo hard binnen; mijn verdriet, andermans verdriet, algemenere prikkels. De haptonoom moet mij leren mezelf in de bouwen, filters te creëren.
Uiteindelijk kan ik de wereld aan.
Afgelopen nacht was een drama. Gezien alles wat speelt en ik anderen niet wil belasten met mijn drama, het voelt als zielig doen en aandacht vragen. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik iets van mezelf geef, onbeschermd. Iets wat tegen mij gebruikt kan worden. Zo wantrouwend ben ik. Rationeel, weet ik beter maar ik zou zelfs mijn therapeut kunnen wantrouwen.
Na ja, vannacht ging dus mis, dus ik besloot na hele zenuwachtige appjes van vrienden 's ochtends om een paar uur geleden de wereld maar te laten weten dat alles een soort van oké is. Ik voel me nu super kwetsbaar, ik heb het uitgelegd aan de persoon die er recht op had.
Ik heb geprobeerd boven hem te staan, te doen alsof hij geen impact op mij heeft, maar hij heeft het wel en ik heb het toegeven aan mezelf.
Het zal nog wel even duren voor ik er ok meer kan zijn en het ook aan de wereld kan toegeven. Ik ben nou eenmaal niet altijd sterk.
Binnenkort heb ik mijn eerste afspraak bij de haptonoom. Het is iets waar we (ik en mijn psychotherapeut) tegen aan blijven lopen. Alles komt zo hard binnen; mijn verdriet, andermans verdriet, algemenere prikkels. De haptonoom moet mij leren mezelf in de bouwen, filters te creëren.
Uiteindelijk kan ik de wereld aan.
17 jan 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 sep 2023 We zoeken allemaal
- O 24 mei 2021 <>
- O 17 mei 2021 Wat ben ik
- O 16 mei 2021 Depressie relapse?
- O 09 mei 2021 Ik ben hier al zo vaak geweest
- O 08 jan 2020 het leven begint weer ( 1 )
- O 06 dec 2019 Het is veel ( 1 )
- O 26 nov 2019 Let's do it
- O 16 nov 2019 Ik geef mij gewonnen ( 2 )
- O 11 nov 2019 Nog even stil
- O 03 nov 2019 Hou vast hoor
- O 04 sep 2019 Easy ( 1 )
- O 05 aug 2019 Fundamenteel jezelf in de weg zitten ( 1 )
- O 09 jul 2019 Zal het ooit over gaan?
- O 13 jun 2019 <><>