Flashback

Op het moment dat het voelt alsof alles om je heen wegvalt en er steeds minder momenten zijn waar je echt een goed gevoel van krijgt is het moeilijk niet terug te vallen..,

Dit is dus uiteindelijk ook gebeurd.
door een einde te maken aan een relatie waar je tot op de dag van vandaag de gedachte bij had een toekomst op te bouwen zijn er voor mij veel dingen veranderd.
Vrienden komen op een 2e plaats, minder waarde hechten aan familie, en ook minder tijd voor jezelf maken.
In de huidige situatie merk ik heel erg dat ik vrienden ben kwijt geraakt en dat van de mensen die zeggen je kunt bij mij terecht er niet veel van komt(dit misschien omdat ik een gesloten persoon ben op het gebied van emoties).
ik heb de afgelopen tijd sinds ik weer thuis woon bijna dagelijks woordenwisselingen met mijn moeder en ik begin me steeds eenzamer te voelen. (zelf ben ik bang dat het de verkeerde kant op valt)
afgelopen weekend voor het eerst weer eens lekker wezen stappen vrijdag bij de voetbal en zaterdag tot 4 uur in de kroeg. een opsteker voor mijzelf vond ik eigenlijk wel.
toen afgelopen maandag het weer te slecht was om naar school te gaan ben ik thuis gebleven. op dat moment realiseerde is er een situatie ontstaan waarbij ik teveel tijd heb gehad om na te denken en te weinig weerstand heb kunnen bieden aan de gedachten die door mijn hoofd zijn geschoten.
Resultaat:terug bij af.

de dinsdag ochtend werd ik door mijn slechte nachtrust 11:30 wakker, zonder motivatie naar beneden. de gedachte schoot nog door mijn hoofd, had ik maandag maar naar school gegaan. (een paar dagen op kamers knap je altijd van op)
s'middags besloten om naar de opticien te gaan, mijn laatste controle bleek anderhalf jaar geleden en mijn bril is ook wel eens aan vervanging toe.
bij mijn laatste controle bleken mijn ogen in sterkte te zijn gewijzigd, voor mij leek het weinig te schelen en 400 euro voor een nieuwe bril had ik er op dat moment simpelweg niet voor over.
vol goede moed ben ik dinsdag middag naar de opticien gegaan om te kijken of er iets voor mij bij zat. Dan kom je daar, in een winkel waar door het slechte weer al niemand komt, dus die mensen zitten vol goede moed te wachten om wat te verkopen (waarschijnlijk hun enige klant die dag) dan moet je daar 40 verschillende monturen opzetten.
op het moment dat ik denk dat ik een goede heb gevonden begint de twijfel toe te slaan, ik realiseer mij dat ik de keuze niet durf te maken in mijn eentje, ik verlang terug naar de tijd dat mijn vriendin naast mij stond en zou zeggen dit vind ik echt mooi. ik laat de winkelier een foto maken en verlaat de winkel met een gebroken hart.

Eenmaal in het dorp heb ik mijn geluk geprobeerd in een andere winkel, zelfde resultaat, slechter gevoel.
Er zit thuis niemand op mij te wachten dus ik besluit nog even rond te kijken, ik realiseer me dat ik nog wel een dunne sjaal kan gebruiken onder mijn winterjas. Ik stap een winkel binnen, vraag de verkoopster of ze iets hebben hangen want ik kan dat natuurlijk niet vinden. De verkoopster is een aantrekkelijke blonde dame, ik zoek er verder niets achter, ze is aardig en laat mij zien wat ze allemaal hebben. ik maak wat opmerkingen over artikelen in de winkel zoals chocoladekleding etc. uiteindelijk een mooie sjaal met muts gevonden, zit er geen kaartje op, na uitzoeken blijkt deze 60 euro te kosten, voor een student als ik natuurlijk veel te veel en de verkoopster schrikt ook een beetje van de prijs, ze matst me en ik betaal uiteindelijk 25 euro.
we hebben nog een leuk gesprek over skiën en over een huis wat ze net gekocht heeft, ze blijkt al boven de 30 te zijn, daar schrik ik even van en geef haar een compliment. we sluiten ons gesprek met een glimlach af.
Terugkijkend op mijn bezoek aan de winkel is het niet zo dat ik er wat achter zocht maar dat ik het gewoon fijn vond om met iemand te praten die vrolijk is en geen mening geeft, geen vragen stelt en vooral oprecht geïnteresseerd is. nu maar hopen dat de interesse niet alleen maar was om een sjaal&muts van 60 euro voor 25 te verkopen, maar daar geloof ik niet helemaal in.

ik realiseer me dat ik aan het terugvallen ben in een oude situatie.
er gaat geen moment voorbij dat ik niet terug denk aan mijn relatie en ik wil constant contact zoeken.
dit is op het moment niet een optie, ik verlang terug naar een situatie maar om die situatie een kans te kunnen geven moet ik nog 2 maanden wachten, het klinkt kort misschien maar ik heb het gevoel dat we elke dag verder uit elkaar groeien. ik ben bang dat ze inziet dat de situatie zo beter is en ik dan achter blijf met mezelf(dit is een situatie waar ik niet mee om kan gaan)

13 dec 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Prostar7
Prostar7, man, 29 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende