Het gaat gewoon even kut

De titel zegt al genoeg.

Ik ben heel goed in het dragen van een masker, maar ik denk dat ik het masker te lang op heb gezet. De laatste tijd meerdere keren "ingestort" omdat het me teveel werd en ik te lang heb gedaan alsof er niks aan de hand was.

Nu de winter eraan komt, keert de dysthymie weer een beetje terug, af en toe heb ik weer momenten dat ik me echt weer een beetje depressief begin te voelen. En ook met eten gaat het even niet goed. Ben van 49 naar 45 kilo (vandaag weer 46 kilo) gegaan, vrijwel niemand die ook maar iets gemerkt heeft. Stiekem voelt het veilig en vertrouwd om af te vallen en als ik dan vervolgens wat ongezonde dingen naar binnen werk, dan voel ik me zo ontzettend schuldig.

En dan kreeg ik dit weekend ook nog flinke "ruzie". Het ligt te ingewikkeld om uit te leggen, maar het kwam erop neer dat iemand een opmerking maakte waar ik me aan irriteerde waardoor ik een opmerking terug maakte. En toen ik aangaf dat ik die opmerking van haar echt niet tof vond, kreeg ik de volle lading over me heen en had ik het gevoel dat iedereen me haatte. Ik had niet alleen het gevoel, ik was er zelfs volledig van overtuigd. En nog steeds wel een klein beetje. Gisteren avond heb ik gebeld met diegene, toen hebben we het elkaar uit kunnen leggen waardoor we het hebben goedgepraat. Dat is maar goed ook, want ik stond echt op het punt om weer terug te vallen in het zelfdestructieve gedrag.

Verder voel ik me ook echt kut om stage. De stage is heel leuk, een leuke groep 1/2, leuke mentoren, leuke praktijkopleider, leuke school. Wat kan er dan nog mis zijn? Nou... mezelf dus. Ik ben zo ontzettend onzeker en faalangstig, het zit me zo ontzettend in de weg. Ik ben te terughoudend omdat ik bang ben om fouten te maken. En met voorlezen en in mijn lessen moet ik met mijn stem veel meer overdrijven en meer emotie laten zien. Ik weet precies wat ik moet doen en waarom, maar het "gewoon doen" is voor mij niet zomaar eventjes gedaan. Nu lijkt dit maar een klein dingetje, maar basiscommunicatie is wel één van de belangrijkste dingen en komt overal in terug. En dan te bedenken dat ik over een half jaar, een jaar en anderhalf jaar word beoordeeld op zeven lijsten met flinke criteria. Hoe moet ik in godsnaam al die doelen gaan halen, als het met mijn basisvaardigheden niet eens goed zit?! Dus daar ben ik mega onzeker over en ik zit constant te piekeren dat ik mijn stage misschien niet ga halen. En dan ga ik doemdenken dat ik waarschijnlijk de hele opleiding niet kan en dus faal in het leven. Misschien ben ik gewoon niet gemaakt voor het "normale" leven?

Vanavond voor de zoveelste keer in de afgelopen weken in janken uitgebarsten, wederom met een enorme drang tot zelfbeschadiging en afvallen. Heb toen maar met mama gepraat over de stage. Ze zegt dat ik teveel pieker, en onnodig want ik kan het wel, dat heeft ze zelf gezien toen ik in haar klas een opdracht voor de pabo deed. En ze zei dat ik gewoon moet oefenen en dat stage is om te oefenen. Dat ik niet alles in één keer goed hoef te doen, wat ik wel altijd van mezelf eis.

Ook heb ik met de praktijkopleider gesproken over de faalangst en de dingen die erachter liggen; dysthymie en anorexia als gevolg van heel veel factoren. Mijn praktijkopleider vond het belangrijk dat ik dit ook zou bespreken met mijn mentoren (groepsleerkrachten) zodat zij mij beter kunnen begeleiden. Met één van de twee mentoren heb ik er al over gesproken. Eigenlijk reageerde ze heel fijn, heel begripvol en open. Ik vond het wel lastig toen ze ging doorvragen wat nou de oorzaak hiervan was, dat vond ik wel heel lastig omdat dat best gevoelig ligt (o.a. het pesten en het misbruik). Maar verder wel goed dat ik het heb aangegeven. Tegen de andere mentor moet ik alles nog vertellen, ik ken haar nog niet zo goed en vind het daarom wat lastiger. Maar dat komt nog wel, hoop ik.

Morgen heb ik weer stage, woensdag is er een soort studiedag en donderdag en vrijdag heb ik weer stage. Een vermoeiende week, met morgen alleen maar stuiterende kinderen omdat Sinterklaas op school komt. Dus dat wordt nog wat deze week...