Rust.

Ik vecht min of meer al bijna 10 maanden lang met m’n ex. Officieel was het eigenlijk nooit iets, maar toch.
Er zijn dagen dat het goed tussen ons gaat maar er zijn ook dagen dat we elkaar letterlijk de tent uitslaan. Maar de laatste 3 maanden..
We kunnen niet mét maar ook niet zonder elkaar. Geestelijk is het enorm zwaar als je bots om de kleinste dingen, elkaar niet begrijpt en de eens iets anders wilt dan de ander. word er moe van in mijn hoofd. Op de een of andere manier heb ik met haar een hele lange adem. Een iets te lange adem als je het mij vraagt...

Elkaar loslaten hebben we meerdere malen geprobeerd. Vrijwel had dat geen succes aangezien we veel om elkaar geven en elkaar dagelijks zien.
pogingen tot geen contact en elkaar even met rust laten is lastig. Juist omdat je elkaar zo goed kent. Buiten de ruzies om zijn er ook goede dingen. Ik mis die goede dingen. Ik mis de gezelligheid en de dagen
zonder slaande ruzies. Kan er erg verdrietig om worden als ik erover
nadenk, net zoals nu.

Eigenlijk kwetsen we elkaar, daar komt het eigenlijk op neer.
Zodra er iemand anders in mijn leven is, is het mis.. goed mis kun je wel zeggen.
Aangezien dit alles nogal uit de hand liep hebben we uiteindelijk samen we besloten om in relatietherapie te gaan. En dan niet als in een “ relatie” maar de verstandhouding met iemand. Ook wel Emotie regulatie Therapie genoemd. Januari beginnen we er samen aan. Hoop dat we er voor alsnog samen uitkomen en het een plekje kunnen geven. Want we houden van elkaar.


Alleen.. heeft ze sinds gisteravond vrijwel al het contact verbroken en heeft ze er alles aan gedaan zodat ik geen contact met haar kan zoeken..
Hier en daar wel woorden gehad over haar fiets die nog bij mij staat.
Maar god wat valt het me zwaar zeg..
De dagelijkse dingen die ik niet meer kwijt kan, terwijl je normaal elk ding van elkaar weet. Vind het moeilijk om te accepteren.. Maargoed, zou niet zo goed weten wat ik nu zou moeten doen.. het kwetst me gewoon.