Mijn beste vriendin verloren

3 jaar geleden had ik haar voor het eerst ontmoet. 2 Woorden mee uitgewisseld. ongeveer 2 jaar geleden kregen we ineens veel meer contact.
we zijn heel snel goede vrienden geworden en deden al gauw heel veel samen. Sinds ik studeer is het anders. Ik heb gewoon een druk leven maar zij kon dat niet accepteren.

nu hadden we een tijd geleden een hele heftige ruzie. Ik mag op haar paard rijden. Toen allemaal drama zij 2 weken lang niet tegen mij praten dus ik dacht oke het is over (er gebeurde wel nog wat kleine dingen tussendoor maar wil het ook niet weer opratelen ik probeer het achter me te laten). Dus ik pakte mijn spullen gaf haar spullen terug. Er barste een bom omdat ik haar zo snel aan de kant zette en na 2 weken nog altijd geen sorry had gezegd. Toen was ik haar dus echt kwijt, dus ik hele spijtbetuiging en toen konden we weer verder.

Maar,

ik was wel echt gekwetst en was vertrouwen kwijt. Achteraf ook nooit echt terug gekregen.
Nu gaat het opnieuw mis. Maar ik vind het nu niet zo erg. Zoveel ellende is over me heen gekomen. Ik heb ruim 2 uur met 2 mensen beide een gesprek gehad er over waardoor ik er nu niet meer veel over te zeggen heb.

Onlangs ben ik mezelf weer aan het terug vinden met behulp van psychotherapie. Ik heb wel eerder stappen gemaakt. Maar nu ik in korte tijd 2 mensen ben verloren die op een hele andere manier belangrijk waren in mijn leven. Het verlies van deze mensen zal misschien nog wel voor grotere stappen richting mezelf zorgen dan alle andere bergen die ik beklommen heb.

Voor nu, ben ik wel een beetje opgelucht. De huilbuien komen nog langs waaien, dat zal ook nog wel gebeuren. Maar dat is ok, ik heb niet het gevoel dat ik iets heel belangrijks ben verloren. Dus misschien ben ik wel voor het eerst in mijn leven zo dicht bij mezelf dat ik door de muur van emotie heen kan en kan zien dat het beter zo is.

Afgelopen 2 weken was nogal turbulent, maar ik ben vaker trots op mezelf geweest dan ik zeker in 3 jaar ben geweest.

het is nogal een vaag verhaal dat zie ik, ik weet ook waarom. Zoveel gebeurd zoveel emotie. En nu even zo'n leeg gevoel van binnen.
Ik ben er klaar voor om stappen te gaan zetten richting mezelf, ik kan dit
18 nov 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Myrae
Myrae, vrouw, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende